Het is een heel eigen genre en je moet ervan houden. Het lezen van biografieën. Een beschrijving van het leven van iemand. In 1 boek door een heel mensenleven het blijft uniek.
Het begin is altijd even wennen, aan elkaar snuffelen. Zo’n klein kind heeft misschien alles in zich van die latere schrijver, maar dat lees je er nog niet aan af. Toch zoekt de goede biograaf naar kapstokhangertjes om het verhaal een logische vorm te geven.
Meeleven
Als het dan helemaal goed gaat, sla je het boek dicht en voelt je toch een beetje weemoedig. Meegeleefd met de gebiografeerde. Het portret van iemand waar je al een bepaalde binding mee hebt. Je leest niet voor niks de biografie over hem of haar. En waar je misschien nog meer mee hebt gekregen.
Het overkwam mij bij het lezen van de biografie over het leven van Nescio van Lieneke Frerichs. Wat een man, niet altijd even prettig voor zijn omgeving. En ook een worsteling met het werk en het schrijven. Dat gevecht herken ik ook. Dat verlangen iets moois te maken en daar maar heel beperkt in slagen. En dat daaruit zulke bijzondere verhalen zijn gekomen.
Genoeg om opgemerkt te blijven
Het zijn niet veel verhalen, maar genoeg om opgemerkt te blijven. Nescio geldt als 1 van de meestgelezen schrijvers uit de eerste helft van de 20e eeuw. De meeste grote namen uit die tijd als Frans Coenen en Ina Boudier-Bakker zijn nu vrijwel vergeten. Hoe anders zit dat met Nescio!
En dan zoals je het leven ondergaat, een band opbouwt met de persoon. Je bent zelfs een beetje verdrietig als je over de dood en begrafenis leest. Het is al lang geleden geweest, maar zo lezend voelt het even of je erbij was.
Dan is een biografie eigenlijk best wel geslaagd.
Lees mijn recensie over Nescio, het leven van J.H.F. Grönloh op Voertaal.nu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten