Lieve Caro, Laura en Marcel,
Hebben jullie dat ook? Volgens mij leven jullie net als ik zuinig en innig met de natuur. Zonder jezelf beter te willen voelen of vinden dan een ander. Gewoon omdat het je morele plicht is als mens voor het nageslacht. We hebben deze planeet te leen van onze kinderen, las ik laatst.
Dat.
Je leeft zo zuinig en bewust mogelijk.
Eet zo min mogelijk vlees.
Hebt 1 keer gevlogen, 20 jaar geleden op huwelijksreis naar Barcelona.
Pakt de fiets in plaats van de auto als je minder dan 10 kilometer van huis gaat.
Je doucht alleen als het nodig is, gewoon water aan de wasbak is meer dan goed.
Doet alleen de kachel aan als het kouder is dan 12 graden in huis.
Je scheidt al je afval: plastic, gft, karton, papier, metaal, glas, frituurvet.
Je let op je aankopen.
Niks zomaar nieuw, eerst kijken of iets tweedehands voorhanden is.
Doet extra lang (meer dan 10 jaar) met je tweedehands laptop.
Draagt je kleren tot ze versleten zijn, een gat kun je altijd stoppen.
En doet nooit een boodschap zonder een tas mee te nemen.
Hergebruikt elk plastic zakje dat niet vies is.
Doet de was met koud water.
Hangt de was zoveel mogelijk op. Tussen de buien door.
Vangt het water uit de keuken in de zomer op om aan de planten te geven.
Teelt je eigen groenten, (klein)fruit en kruiden in de tuin.
Gebruikt het hemelwater voor in de tuin.
Repareert de dingen die kapot zijn.
Leent boeken van de bibliotheek.
En doet alleen een aankoop als het echt niet anders kan.
Dat.
Voetafdruk
Denk aan de voetafdruk die je achterlaat en doe niet zomaar iets wat niet nodig is. Het is mijn levensmotto. En ik ga er ver in. Een leven als een monnik of een heilige. Ben je heilig? Welnee. Ik leef in weelde. Heb meer dan genoeg om gelukkig te leven. Je hoeft niet veel te hebben om veel te ervaren. Geluk zit hem vooral in de kleine dingen, zelden in de grote.
Toch bekruipt me soms het onbehaaglijke gevoel. Als iemand vertelt dat hij met vakantie gaat naar heel ver weg. En dat hij dat zo verdiend heeft. Op de wintersport, omdat hij al een halfjaar niet meer is weggeweest. Of dat iemand verzucht dat hij toch echt wel een nieuwe auto mag hebben. Deze heb ik al 2 jaar.
Een nieuw huis planten voor het oude klaar is. De tuin helemaal omgooien omdat deze dorre bende toch echt niet meer kan. Kijk dan, hoe alles overwoekerd. En ja, dat verschrikkelijke tuinset. Dat kan echt niet meer. En heb je gezien hoe de tegels eruit zien. We nemen maar snelbeton. Veel steviger en zo goed schoon te spuiten met de hogedrukspuit. Het buitenhaardje gaat aan, want dat is zo gezellig. En de bloemetjes mogen best buiten gezet worden. We mogen best even aan onszelf denken. Een ander doet het niet voor je.
Eigen verantwoordelijkheid
Tuurlijk, iedereen moet het zelf weten. Het is je eigen verantwoordelijkheid, maar dan bekruipt mij het gevoel: waar doe ik het allemaal voor. Kan ik niet net zo goed meedoen en het allemaal lekker laten gaan. Geld moet rollen. Kopen, kopen. En vooral denken aan jezelf. Je leeft maar 1 keer en dan mag je er best van genieten.
En daar rij ik dan op de fiets naar het werk, 10 kilometer verderop. Omdat ik denk aan het milieu en niet onnodig wil vervuilen. 'Je rijdt toch wel elektrisch?' Als ik vertel dat ik trap, kijken ze me aan alsof het in Keulen dondert. 'Jij bent gek.'
