Uitgestalde zolderwaar op de vrijmarkt

Wie wil deze dame niet voor 2 euro op de vrijmarkt in Almere?

De vrijmarkt, elk jaar opnieuw kan ik de verleiding niet weerstaan even langs de uitgestalde zolderwaar te struinen. Het biedt een kijkje in onze rommel. De spullen die wij niet van waarde achten en tegelijkertijd laat het zien dat we enorm goed kunnen afdingen. Ik wist de drang van binnen uit te stellen tot vandaag. Ergens viel het tegen wat ik aantrof.

Wat is iets waard en wat is iets waard op de vrijmarkt. Het zijn 2 verschillende grootheden. De waarde van de vrijmarkt ligt in het afdingen. Een triviant-spelletje voor 10 euro is echt te duur mevrouw. Net als een aftandse laptop waarin batterij en geheugenkaart ontbreken. Daar heb je niks aan.

Op het Stationsplein was ook veel aanbod van zolderwaar

Het sprookje van de eeuw

Sprookjes in de Westminster Abbey van Londen (bron: wikimedia.com)

Ik zou mijzelf geen liefhebber van koningshuizen willen noemen, wel een liefhebber van het sprookje van de eeuw:

• Een grote kathedraal in het hart van Londen en een miljoen mensen op de been.
• Een veelvoud van dat aantal voor de buis.
• Een sluier van bijna 3 meter en alle klokken die 3 uur achtereen voor je luiden.

Het is een huwelijk waar alleen sprookjes over vertellen. Heel veel mensen dromen en vandaag werd het werkelijkheid van een meisje: Kate. Hoe leuk is trouwen als miljoenen mensen over de hele wereld naar je kijken. Een huwelijk zoals er maar heel weinig zijn. Tussen de miljoenen huwelijken die gesloten worden valt dit huwelijk. Het is het enige van al die miljoenen waar zoveel mensen het over hebben.

Minder sitebezoek bij mooi weer

Een lekker zonnetje en de korte broek zijn minder voor het websitebezoek. Bij mooi weer laat de websitebezoeker het afweten.

Ik verbaasde mij over het geringe bezoek aan mijn blog afgelopen paasweekend. Het aantal bezoeken lag bijna een kwart lager dan in een regulier weekend. Het hele paasweekend hield dit aan. Ik vond het vreemd omdat ik best boeiende content had aangeboden.

Vogelgeluiden

Vogelgeluiden fascineren, zeker de zang van de merel. Soms kom je via een collega het antwoord op je passie tegen. Ik sprak vandaag over een heel ander onderwerp en toen kwam zijn website ter sprake. Hij beheert samen met iemand anders een enorme vogelgeluidendatabase. De naam van de site: xeno-canto.org

De site herbergt de opnames van vrijwilligers en professionals. Volgens de beheerders bezit de website 45.000 verschillende opnames van meer dan 6.500 vogelsoorten. De website is een uitdaging voor de vogelliefhebber. Al vind ik de interface niet zo heel indrukwekkend. De content die op deze website bevat is een heuse niche. Zo bevat de site opnames van ongeveer 98 procent van de vogelsoorten van Latijns-Amerika. Hetzelfde zijn bijzondere opnames van vogels van Java.

Waarom pakt KPN tarieven mobiele diensten aan?

Waarom pakt KPN alleen het mobiel internetten aan?

De KPN gooit haar mobiele diensten radicaal om: sommige internetdiensten worden geblokkeerd omdat ze teveel betalende diensten in de weg staan. Na het succes van de iPhone zijn er meer dataslurpers voor mobiel internet gekomen. Leuk allemaal, maar de WhatsApp’s en Pings vervangen sms en bellen. Daarmee valt een belangrijk deel van de inkomsten weg.

T-mobile hakte vorig jaar met hetzelfde bijltje toen het mobiel internet door de smartphones overbelast raakte. Daardoor kon je in sommige drukke gebieden nauwelijks op internet komen. Een euvel dat nog altijd niet optimaal opgelost is en dat ervoor zorgde dat ik een paar weken geleden besloot over te stappen op KPN. Bovendien is t-mobile lastig bereikbaar in de buitengebieden van Nederland, zoals camping Westerholt. Een probleem dat de telefoonaanbieder tegenover mij ontkende.

Merels Delden zingen anders

De merels in Delden zingen anders dan de merels thuis in Almere. Ik ben een groot liefhebber van deze zangvogel. Ik kan niet alleen genieten van de muziek van deze zanger. Soms daag ik een merel uit door hem te imiteren.

Inge noemt het de vogels op stang jagen. Doris en ik noemen het praten. Wat het ook is, de merels hier op de camping laten zich niet vergelijken met de merels in Almere.

Ik hoor het verschil in melodie en ook in zangsterkte. De merels in Almere kunnen echt heel hard zingen. Dat de oren er pijn van doen. Blijkbaar vraagt het bos minder om een harde zang. En om eerlijk te zijn, vind ik de zang in Almere melodieuzer.

Kortom de zang tussen merels verschilt per streek. Daarnaast zal er verschil zijn tussen een stadsvogel en een vogel die op het platteland leeft. 

Paaseieren zoeken

Bij het krieken van de dag kroop ik uit bed om de versierde eieren te verstoppen. Een klein halfuurtje later stond Doris in onze deuropening. Het eiermandje stond leeg op tafel. 'Heeft de paashaas ze nu verstopt?' vroeg ze.

Ze konden zeker verstopt zijn. We gingen gelijk naar buiten op zoek naar de beschilderde eieren. Dat ze iets te goed verstopt waren voor een 5-jarige kwam snel aan het licht. Maar met een beetje hulp van de paashaas waren de eieren snel gevonden.

Na afloop bespraken we de zoekactie. 'Dus de paashaas heeft de eieren niet verstopt,' zei ze. De bevestiging was er snel. Dat papa de eieren had verstopt. 'Maar de paashaas bestaat wel.' Ook al had niemand van ons de paashaas ooit gezien. De paashaas bestaat.

Koningsmaaltje op de camping

Vanavond aten we een heerlijk koningsmaal op de camping: asperges. Niet bepaald campingvoedsel maar buitengewoon heerlijk. De combinatie met het ei, de krieltjes en de ham maakte het werkelijk tot een genot in de mond.

Even moesten we terugdenken aan een jaar geleden. Op Doris verjaardag maakte Inge dit heerlijke gerecht bij haar moeder. Het zou de laatste keer zijn dat ze voor haar moeder kookte.

Umfassungsweg en rododendrons

Dit lekkere weer lokt me naar buiten. Zeker als ik in de Tubantia lees over de nieuwe 'Umfassungsweg' rond het landgoed Twickel. De wandelroute van 9 kilometer is al in 1890 ontworpen door de Duitse landschapsarchitect Eduard Petzold. Op 1 of andere manier verdween het ontwerp in een bureaula. Pas enkele jaren geleden werd het plan weer opgepikt.

Op een paar kleine aanpassingen na is Petzolds plan nu gerealiseerd. Het resultaat is een prachtige wandelroute door het gevarieerde landschap van Twickel. Hij wordt morgen officieel geopend aan het begin van het seizoen. Nieuwsgierig geworden door het artikel, trok het bos in. Het ziet er prachtig uit die eiken palen die de route markeren. De route voert langs bekende plekken. Het mooie is dat ze allemaal in 1 wandeling samenkomen. Een veelbelovende route dus.

Ik word vooralsnog getrokken door de bloeiende rododendrons midden tussen de bomen. Een prachtig en veelbelovend gezicht zo de dag voor Pasen.

Waar is de android app van Ikea gebleven?

Als enthousiast Ikea-liefhebber werd ik helemaal gelukkig toen ik in het tijdschrift Android Life van PCM las over de speciale Ikea applicatie: de Ikea products browser. Aan de hand van de productencatalogus van Ikea kun je kijken wat er zoal te koop is. Gelijk keek ik in de Android market naar de productencatalogus van Ikea maar ik stuitte op een lege pagina. Waar is de app van Ikea gebleven?

Ik herinnerde mij een blog op frankwatching over de Ikea-app voor de iPhone. Het zou helemaal geweldig zijn als je in de applicatie gelijk kon zien hoeveel er op voorraad is in de meest dichtstbijzijnde vestiging. Gegevens die je ook van de reguliere Ikea-website kunt halen.

Dan is het natuurlijk best balen om als Ikea-liefhebber te ontdekken dat de app niet meer werkt.

 

Waarom de Johannes mooier is dan de Matthäus

Wat anders dan de Matthäus (bron: foksuk.nl)

Passionen laten zich niet vergelijken, zeker niet de enige 2 bekende passionen van Bach: de Johannes en de Matthäus. Maar veel mensen lijken zich teveel te fixeren op de laatste, terwijl de eerste ook een meesterwerk is. Fokke en Sukke gaan normaal altijd naar de Matthäus stond er boven de populaire cartoon gisteren. De strekking is dat ze dit jaar het roer maar eens radicaal omgooien: ze gaan naar de Johannes-passion. Een goede beslissing vind ik. De Johannes is vele malen mooier dan de Matthäus.

Kleinere broertje
De Johannes-passion behoort tot het kleinere broertje van de beroemde Matthäus-passion van Johann Sebastian Bach (1685-1750). Ergens wordt er altijd een beetje geringschattend naar gedaan. De passion telt veel minder aria’s: 10 tegen 15 in de Matthäus. Ook is het openingskoor van de Johannes vele malen soberder. Allemaal punten die je als minder zou kunnen opvatten. De uitvoering van een Matthäus ligt rond de 2 uur en 3 kwartier tegen 1 uur en 50 minuten voor de Johannes.

Voor mij staat de Johannes-passion ver boven de Matthäus. Het is een jeugdsentiment dat loskomt bij het luisteren naar de Johannes. De Johannes is de eerste passion geweest die ik als kind live mocht meemaken. Het was in de Utrechtse Domkerk in de zaterdagmiddagconcerten. De kerk zat stampvol. We konden geen plekje vinden met zicht op de uitvoerenden. Indirect vingen we de muziek op en keken onderwijl naar de pilaren en hoge gewelven van de Domkerk.

Kuchen
De drukte demotiveerde ons. Mijn broertje begon te wiebelen en te kuchen. Mijn zusje was het ook beu. In de pauze zouden we de kerk verlaten, besloten mijn ouders.

Bloesem vervult nu Stedenwijk

Ook in Stedenwijk is bloesem

Stond een klein maandje geleden het laantje in Almere Muziekwijk nog in bloei, nu is het de beurt aan Stedenwijk. Vlak bij mijn huis ontdekte ik vrijdag de prachtige bloesem toen ik Doris ophaalde van de BSO. De hele omgeving van de Amstelveenstraat staat in bloei.

De avondzon beschijnt de witte bloesem aan de Amstelveenstraat

Op zoek naar twitterende vuilnisman in Almere

Prachtig nieuws: de gemeente Almere biedt een twitterdienst voor het ophaalschema van het huisvuil. De Almeerse vuilnisman verstuurt keurig een dag voor het afhalen een tweet naar de bewoners van een wijk welke afvalbak ze de volgende dag buiten mogen zetten. Mensen die meer van mailen houden, kunnen desgevraagd een mailtje ontvangen.

Het nieuws ging als een lopend vuurtje en bereikte zelfs radiozenders als radio 538. Ook op twitter kreeg het flink wat publiciteit. Kortom, de echt snelle internetter reageert direct op zulk nieuws. Zeker als je dan ook nog Almeerder bent, kan het geluk niet op. Daarom wilde ik vanavond mij direct abonneren op deze schitterende service van de gemeente Almere.

Het geluk werd snel gedempt. Ik kon namelijk met geen mogelijkheid het nieuwsfeit zelf op de homepage van de gemeente ontdekken. Laat staan dat ik vind hoe ik mij op deze dienst kan abonneren. Een flinke zoektocht bracht mij wel bij het persbericht verstopt in de agenda. Het antwoord waarom het nog niet werkt, staat hier gelijk: wethouder Berdien Steunenberg moet deze dienst feestelijk openen.

We zijn weer online: na 41 uur offline

Ik zat best om het hand: mijn eigen website was sinds zaterdagmiddag 14.30 uur offline. Maar we zijn er weer. Dat betekent dat de website in totaal 41 uur offline is geweest. Best lang voor een actieve blogger als ik die dagelijks publiceert.

Hoe kwam dit nu? Om google advertenties op mijn website te kunnen tonen, vraagt google adsense om de dns-instellingen te wijzigen. Ik heb niet veel verstand van deze instellingen en probeerde dat zelf te doen. Zo wijzigde ik binnen mijn eigen beheerpagina's de DNS-instellingen.

Google bleef zeuren dat de instellingen niet goed waren.

#sixwordstory een verhaal in 6 woorden

Een leuk taalspelletje noemt @slijterijmeisje het vermaak om een verhaal te vertellen in 6 woorden. De #sixwordstory kwam afgelopen week flink wat langs op twitter. Of deze hype gevoed werd door @slijterijmeisje, weet ik niet. Ze was wel bijzonder trots op het resultaat en presenteerde het in een blogje met als titel #sixwordstory.

6 woorden 6 categorieën
Waar gaan de verhalen over? Grofweg kun je de verhalen van 6 woorden in een 6 categorieën indelen:

1. het cliche: de bakker die zijn wijf slaat
2. het spreekwoord: het gras is groener bij buren
3. actualiteit: Mosco heeft echt heel veel streken
4. de mop: komt een man bij de visboer
5. misdaadroman: hij hield een mes stevig vast
6. de krantenkop: man bijt hond voor weinig geld

A.L. Snijders ontwikkelde het ZKV. Dit is een Zeer Korte Verhaal van ongeveer 150 woorden.

Moet je wel of niet social media aan elkaar koppelen

Hyves, facebook, twitter, linkedin en youtube. Door alle ‘social media’-bomen kun je het bos niet meer zien. Zo leek het mij anderhalf jaar geleden ideaal om mijn tweets in de timeline van facebook te laten lopen. Ook kregen de www’s uit hyves hun voeding van mijn twitter-account. Maar is het zo ideaal om de boel aan elkaar te koppelen?

De laatste tijd kreeg ik steeds meer commentaar op mijn berichtjes op facebook en linkedIn. Je zakelijk netwerk zit helemaal niet te wachten op berichten uit een tweetchat over blogpraat. Op facebook zijn ze daar evenmin in geïnteresseerd. Het lijkt er meer en meer op dat volgers selectiever worden in hun informatie. Het is niet zo erg als er iedere dag een overbodig bericht in de timeline verschijnt, maar tientallen berichten per dag irriteert de volgers. Spam, zo omschrijven ze het.

Net in de week dat ik de wijzigingen doorvoerde op hyves en facebook, las ik een boeiend artikel over de overdaad op sociale netwerken op frankwatching.com. De schrijver constateert dezelfde ontwikkeling. Het lijkt erop dat social media zich meer en meer inrichten naar verschillende doelgroepen. Elke doelgroep heeft zijn eigen informatiebehoefte en de volger van de ene social media heeft geen behoefte aan informatie op het andere.

Eerste bladeren in de Ginkgo Biloba

Voor de 1 begint het voorjaar als de bloesem in de boom zit. Voor de andere als de blaadjes uit de boom kruipen. Een derde ziet de lente in de vogels die nestjes maken. Het mooie is, dat het allemaal voorjaar is. En het allermooiste: alle 3 de dingen gebeuren overal om ons heen.

In mijn tuin is het een prachtig moment als de Ginkgo Biloba blad begint te krijgen. De bladeren bezitten al in de meest kleine gedaante de bekende bladvorm. Het gespleten blad inspireerde Goethe, maar het houdt erg veel mensen bezig. Het is een bijzondere boom die aardbevingen, branden en kernrampen kan overleven.

Als deze boom dan weer blad krijgt, geeft dat hoop. Heel veel hoop. De sombere dagen van de winter zijn voorbij: leve het voorjaar!

Donkere bandensporen op lichte asfalt Esplanade Almere

De lichte asfaltlaag die onlangs is aangebracht op de Almeerse Esplanade is helemaal overwoekerd door bandensporen. Toen ik er aan het eind van de middag over reed om boodschappen te halen, zag ik tot mijn verbijstering de donkere strepen van banden. Natuurlijk lokken strepen nieuwe strepen uit. Er werd door jongeren enthousiast een spoor getrokken over het zandkleurige asfalt. En met succes: nog even en de Esplanade is gewoon zwart.

Het leek zo mooi: de Almeerse Esplanade kreeg een nieuwe asfaltlaag. Geen stof meer bij droogte en geen modder meer bij overmatige regenval. Nog net voor het festivalseizoen namen Burgemeester en Wethouders het besluit. Een noodpotje werd aangeroerd en er zou eindelijk een einde komen aan het jarenlange gekrakeel rond het asfalt op de Esplanade.

Bij nadere bestudering is het antwoord ook niet zo heel moeilijk: de bovenste laag van het asfalt is zandkleurig. Wat eronder zit, is gewoon zwart asfalt. Wellicht dat de bovenste laag iets te dun is aangebracht door de aannemer. Zo kan de PVV zich weer uitleven over de uitgave van het belastinggeld. Asfalt mag van deze partij alleen maar op plekken gelegd worden waar je met 130 kilometer per uur over moet kunnen rijden.

Als er eenmaal een vloek op een plein heerst, kom je er heel moeilijk vanaf.

Wethouder levert slecht verkooppraatje over Almere

Het praatje van de Almeerse wethouder René Peeters heeft nog het meest weg van een verkooppraatje: koop een huis in Almere want dan zit je goed. Prima natuurlijk, als Almere het aantal van 250.000 inwoners een beetje rap wil halen, moet je het van een flinke import hebben. Zoveel kleine Almeerdertjes worden er namelijk niet geboren.

Ik heb niks tegen het idee dat Almere wil groeien. Ook ben ik het met de wethouders eens: Almere is een prachtige plaats om te wonen. Ik zou iedereen willen aanraden om hier eens te komen kijken. Er zijn veel mooie plekjes. En voor elk wat wils. Ik woon hier al 5 jaar en heb het hier ontzettend naar mijn zin.

Kun je dat dan niet gewoon zeggen? Nee, de wethouder verlaagt zich tot een heel slecht verkooppraatje.

Tweetchat #blogpraat irl mislukt of succes?

De wekelijkse tweetchat #blogpraat vanavond in Eindhoven leverde de ideale combinatie op van twitteren en in het echt met elkaar communiceren. Dat deze 2 gedachten in het echt niet te combineren zijn bleek vanavond in Eindhoven.

De ontmoeting van zo'n 15 medebloggers was geweldig, maar als je met iemand aan tafel praat, kun je de stream van enkele berichtjes per minuut niet volgen. Het lukt dan helemaal niet om inhoudelijk op die berichtjes te reageren. Kortom, het idee is leuker dan de werkelijkheid.

Toch was de bijeenkomst in real life - irl - zeker niet mislukt. Dat vonden de aanwezigen althans. We hebben een interessante discussie gevoerd over corporate blogging. Een discussie die ik zeker nog een keer zou willen voeren.

Zo is het maar heel erg de vraag of je een corporate stijl kunt hanteren. Bloggen is persoonlijk en dat kun je niet in een strak keurslijf binden. Bovendien moet je als onderneming oppassen je blogs niet om zeep te helpen door het opwerpen van drempels in de vorm van richtlijnen. Wat ook nog eens een heel interessante toevoeging was is wat je als bedrijf doet als medewerkers succesvol zijn in hun blog. Hun blogs zijn een deel van het bedrijfskapitaal.

Ik vond het een geweldige belevenis om enerzijds de online discussie te volgen en tegelijk een paar mensen aan tafel hierover te horen. Of dit echt goed werkt, is een kwestie van vorm. Ik zie hier heel veel kansen in. We wel moeten oppassen dat de #blogpraat niet vervuilt zoals bij #durftevragen momenteel gebeurt. Er liggen heel veel mogelijkheden om bloggers online via twitter en in real life verder te helpen.

Winterbezoek in caravan van eekhoorn

Al jaren een terugkerend verschijnsel in de caravan: de overwinterende eekhoorn. 2 jaar geleden troffen we de eerste poepjes aan. Vorig jaar was een stuk deurpost weggeknaagd. Dit jaar is het wat meer dan een poepje of stuk deurpost.

Er was een gat in een bedlaken geknaagd. Op de werkbank lagen duidelijk de eekhoornkeutels. Als overtuigend bewijs: wij waren hier. In de aanbouw was een flink gat geknaagd in de stoelkussens die daar lagen gestald.

Verhuizing van slaapplek

Vandaag sinds meer dan een halfjaar weer eens op de camping. Ik verwachte wel iets van de ravage zoals we die vorig jaar aantroffen. Dat begon met een inbraak, losgesprongen waterleidingen en een muizenplaag. Het laatste kwam doordat de inbrekers alles open lieten staan.

Nu is de slaapkamer dringend aan een opknapbeurt toe. Het probleem doet zich al voor sinds de tijd dat wij de caravan kochten, 2 jaar terug. Daarom heb ik vandaag ons bed in de aanbouw weer opgebouwd.

Een ander zorgenkindje is de elektriciteit in het centrale deel van de caravan. Er is dus nog genoeg te doen hier.

Almere niet bereikbaar zonder spoorverdubbeling

Eerst was er het besluit om de spoorverdubbeling ernstig te versoberen, nu vindt minister Schulz van infrastructuur dat het nog wel minder kan met het weinige geld dat al gereserveerd was. Een halfbakken oplossing is het sowieso dat alles via die 2 spoortjes naar Amsterdam en Schiphol moet. Als die weinige aanpassingen die gedaan zouden worden, nog meer versoberd worden dan wordt het wel afzien als je in Almere woont.

Almere is een geweldige plaats om te wonen. Het is er groen, je hebt ruimte en je kunt er alles doen. Behalve werken, want daarvoor moet je toch echt in Amsterdam of Utrecht zijn. Bij de weinige banen die hier dan nog zijn, ligt het salaris snel een kwart lager dan aan de andere kant van het IJ. Mensen hebben veel geld over om dicht bij hun werk te wonen.

De situatie van volgepakte treinen waar je als haringen in een tonnetje zit samengeperst. Of de spreekwoordelijke sardientjes in het blikje. De treinen zitten rond de spits bomvol. Er hoeft maar iets mis te gaan en je komt bijna niet meer thuis. Je mag staan in een heel volle trein waar mensen zich samenpersen om nog die ene meneer of mevrouw mee te nemen.

Merel in de schuur

Een merel zoekt in onze schuur een veilig heenkomen

De fietsen moesten in de schuur en bij het openen van de schuurdeur keek ik recht in de ogen van een merel. Het dier keek me geinteresseerd in de duisternis met 1 kraaloogje aan. Doodstil zat het op de vloer.

Het dier leek te wachten op dit moment en ik haalde er een fototoestel bij. Dit was te mooi om waar te zijn. Zoiets bestond toch niet, een merel in de schuur. Veel gekker moest het niet worden.

Wat NS voor service kan geven met beetje informatie

Hoe belangrijk informatievoorziening is voor een vervoersbedrijf als NS, bleek vanmorgen maar weer. De intercity van Almere Centrum naar Amsterdam Zuid had ineens 10 minuten vertraging op het informatiebord.

Het duurde minuten voor het omroepsysteem meldde dat de trein vertraging had. Daarna reed de stoptrein naar Amsterdam Zuid, die 7 minuten later vertrek, het perron al binnen. Pas toen merkte de omroeper op dat deze trein voor de intercity zou vertrekken.

Ondertussen laat de NS de keuze helemaal aan jou als reiziger over: stap ik in, of zou ik dat maar niet doen. De kans dat de intercity de stoptrein in Weesp inhaalt, is klein. Ik dacht aan de keren dat ik toch in de intercity zat en we achter de stoptrein sukkelen. Soms viel hij helemaal uit.

Ook nu hielden de omroepers zich stil, daarom stapte ik maar in. Dat ik dan de hele reis zou moeten blijven staan wiebelend in in het gangpad, nam ik maar voor lief.

Nu sta ik daar wiebelend in het gangpad. Geen enkel steuntje is in de buurt. De intercity reed in volle vaart ons in Weesp voorbij.

Een klein omroepberichtje had heel wat ongemakken gescheeld. Die kleine informatievoorrziening had een onnodig volle trein bespaard en ik was 5 tot 10 minuten eerder op mijn werk geweest.

Een hondekop die geen hondekop is

Hondekoppen vinden hun waterloo in Groningen, kopt het Dagblad van het Noorden vanmorgen. Ik kreeg de attentie via dagboekspoorwegen.nl. De eerste reactie die bij mij loskwam: nu pas? De laatste hondekop is namelijk al sinds 1995 buiten dienst. De treinstellen uit 1954 zijn in die tijd vervangen door de Bizons, de DD-IRM.

De journalist bedoelde de bekende stoptrein waarvan de eerste lichting in 1964 op het Nederlandse spoorwegnet kwam. Sindsdien heet deze trein materieel ’64. Hij staat ook te boek als plan T en plan V. Een bijnaam van dit stoptreinmaterieel weet ik niet. Volgens mij is het in de volksmond vooral ‘stoptrein’ gaan heten omdat deze trein voornamelijk als stoptrein werd ingezet. Deze treinen zijn sinds vorig jaar massaal buiten dienst gesteld nadat de SLT-treinstellen in dienst kwamen. Het zijn de treinstellen die afgelopen winter zorgden voor veel problemen gedurende de vorst.

Moet je een journalist verwijten dat hij een stoptrein een hondekop noemt? Eigenlijk wel. Het is een stukje spoorhistorie die namelijk veel over de tijd zegt. De hondekop stamt uit de tijd van de muizeneuzen, compleet met de snorharen. Treinen kregen bijnamen uit het dierenrijk. Iets dat 10 jaar na de hondekop met de komst van de stoptrein verdween.

Kortom, voer voor psychologen

Weggelopen of echt verdwenen

De meisjes die gisteren eindelijk terecht waren van het tripje naar Parijs, zorgde voor een zucht van verlichting. De collectieve bezorgdheid om het lot van deze 2 meiden van 16 en 17 jaar, leek op een collectief ouderschap. Even voelden we allemaal mee met wat de ouders en leraren van deze 2 tienermeiden moesten doorstaan.

Na die zucht van verlichting is er de vraag: wat is er gebeurd. Ook dat hoort bij bezorgde ouders. Eerst is er de opluchting, de grote knuffel en de traan van bezorgdheid. Daarna maakt de opluchting plaats voor woede. We zijn boos dat ze zomaar zijn weggelopen. Of waren ze toch verdwaald? Maar als ze verdwaald waren, dan is het vreemd dat ze maarliefst 3 dagen erover doet om terecht te komen.

Wat is er gebeurd?

Jeugdsentiment kopen bij boekverkoop bibliotheek

Afgelopen weekend was het boekverkoop bij de Almeerse bibliotheek

Het maakt heel hebberig, zo’n boekverkoop bij de bibliotheek. Zeker toen ik gisteren aan het einde van de middag nog even snel in de Almeerse bibliotheek dook . Er hing een briefje: bij 10 boeken of meer € 0,50 per boek. Bij zo’n tekst begint een waas te ontstaan voor het gezicht van de boekenliefhebber.

Verleidingstruc
Het is de grote verleidingstruc voor de boekenkoper. Zeker als er dan een flinke rij Suske & Wiskes liggen. Of de enorme hoeveelheid Kuifjes die op een nieuwe eigenaar wachtten. Daarom pakte ik de telefoon. In een hotline met Inge heb ik de verzameling strips afgestemd op het aanbod bij de bibliotheek. De opbrengst is – toeval of niet – 18,7 kilo aan boeken.

Bezoek aan kunekune biggetjes

De Kunekune biggetjes op de kinderboerderij aan het Den Uylpark in Almere

De Kunekune varkens met de 8 biggetjes, vader Bertje en moeder Sandra, zijn voor ons de reden om regelmatig naar de kinderboerderij in het Den Uylpark van Almere te gaan. Het is bovendien vlakbij. Gisteren nodigde het mooie weer ons uit om de familie Kunekune met een bezoek te vereren.

Helemaal geweldig was dat we eventjes bij de varkens mochten. Moeder Sandra was met haar 8 biggetjes in de wei. De kunekune beer Bertje verbleef nog binnen. Moeder Sandra was een beetje chagrijnig. Of ze nu honger had of haar echtgenoot Bertje miste, bleef onduidelijk. Ze liep knorrig heen en weer. Onrustig langs de openingen van de stal snuffelend. Turend bij het hekje.

Terug met 18,7 kilo boeken

De oogst van de boekverkoop van de bibliotheek: 18,7 kilo

Vandaag en morgen is het de vertrouwde boekverkoop van de bibliotheek in Almere. Dit keer was de ruimte minder groot dan de vorige keer. Ook leek de keuze minder groot. De nadruk lag op kinderboeken, thrillers en chicklit (van streekromans tot aan shopboeken).

Ondanks dat, vond ik genoeg van mijn gading. Veel aanvullingen op de verzameling. Zo kon ik de reeks Taal in stad en land aanvullen met het Venloos en Noord-Hollands. Vond ik wat proza van Vroman en Yasmine Allas. Net als essaybundels van Annie Romein-Verschoor en een onderzoek naar postmoderne poëzie in Nederland en Vlaanderen van Thomas Vaessens.

Doodzonde dat Hortus VU verdwijnt

Bloeien de bomen de Hortus van de VU voor het laatst?

Verborgen achter hoogbouw, verstopt in een hoekje, tegen de woonwijk Buitenveldert aan, ligt de Hortus Botanicus van de VU. Gisteren berichtte het weekblad van de Vrije Universiteit Ad Valvas dat deze bijzondere botanische tuin met sluiting wordt bedreigd. De tuin is niet meer van waarde voor wetenschappelijk onderzoek en onderwijs. Doodzonde natuurlijk.

Op mijn eerste werkdag aan de VU kreeg ik al het advies van een collega om in de pauze naar de Hortus te gaan. Diezelfde dag zocht ik de Hortus van de VU op. Het ligt aan de rand van de hoogbouw. Misschien vormt het wel het enige stukje grond ter bezinning te midden van kantoorkolossen en leerfabrieken aan de Amsterdamse Zuidas.