Verborgen achter hoogbouw, verstopt in een hoekje, tegen de woonwijk Buitenveldert aan, ligt de Hortus Botanicus van de VU. Gisteren berichtte het weekblad van de Vrije Universiteit Ad Valvas dat deze bijzondere botanische tuin met sluiting wordt bedreigd. De tuin is niet meer van waarde voor wetenschappelijk onderzoek en onderwijs. Doodzonde natuurlijk.
Op mijn eerste werkdag aan de VU kreeg ik al het advies van een collega om in de pauze naar de Hortus te gaan. Diezelfde dag zocht ik de Hortus van de VU op. Het ligt aan de rand van de hoogbouw. Misschien vormt het wel het enige stukje grond ter bezinning te midden van kantoorkolossen en leerfabrieken aan de Amsterdamse Zuidas.
Associaties
Van een afstandje roept de hectare grond ingebed tussen afwateringsslootjes associaties op met de polder. De oorsprong van Amstelveen en het gebied dat de Zuidas en Buitenveldert beslaat: veengrond dat afgewaterd moet worden met slootjes. Prachtig zijn de hoge wilgen en andere bomen die de Hortus een geheel eigen allure meegeven.
Gisteren liep ik er weer even rond. Zag hoe de eerste bomen in bloei stonden. De knoppen van de beverboom of magnolia die op springen staan. De schitterende bloesem is te vergelijken met de bloesem van de sierkersen bij het station Almere Muziekwijk. De troosteloosheid van de vorst waarmee ik in december kennismaakte met de Hortus, maakt nu plaats voor de bloei en knoppen van het voorjaar. Een geweldige ervaring.
Dat dit nog hier staat, verwonderde mij in december bij de eerste bezoeken aan de Hortus Botanicus. Inderdaad, het moment van verdwijning is nu aangebroken na ruim 40 jaar. Het is heel wrang dat dit zal verdwijnen als het aan het college van bestuur ligt. Elke mogelijkheid tot bezinning maakt plaats voor de zakelijkheid van de hoogbouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten