We gingen altijd met de trein op vakantie. Dat was een dynamiek tussen mijn vader en mijn moeder. Mijn moeder die alles het liefst een dag van tevoren klaar wilde hebben. Mijn vader die alles het liefst op de laatste nipper deed.
Mijn moeder pakte alles in, terwijl mijn vader riep 'rustig, rustig, ik doe het zo'. Mijn moeder raakte steeds gestrester en mijn vader liep bezwerend rond met 'rustig, rustig'. Of de variant: 'Tijd zat'. Hij keek dan aandachtig op zijn horloge en kon dan verontwaardigd uitroepen: 'We hebben nog 2 uur'.
Tot de stress bij de allerlaatste nipper van de nipper bij mijn vader toesloeg. Mijn moeder keek hoe hij in totale paniek alles in het laatste halfuurtje voor vertrek moest doen. Ze stond er radeloos bij. Wij al helemaal bepakt en bezakt, klaar voor vertrek, wachtend op hem en de laatste nipper.
Het vertrek van de trein gold als harde deadline. Want ik weet zeker dat als we met de auto zouden gaan, de tassen nog altijd niet ingepakt zouden zijn en we zouden staan te wachten op mijn vader bezwerend 'rustig, rustig.'
Dat we nooit de trein hebben gemist, mag een wonder heten. Of zou het allemaal de verdienste van mijn moeder zijn?
Uitstelgedrag
nog heel even
wachten het komt
strakjes kan ook
ik begin zo
het duurt niet lang
is zo gepiept
ik heb het al
vaker gedaan
het is zo klaar
het gebeurt heus
de tijd heeft nog
alle geduld
dan rinkelen
alarmbellen
snel, snel, nu, nu
geen uitstel meer
WoW
Het WoW-woord van deze week is uitstelgedrag. Ik doe af en toe mee met een bloggroepje op Twitter en probeer zo weer af en toe uit het niks te schrijven.
3 opmerkingen:
Haha.... Mooi HJ
'De tijd heeft nog alle geduld' is er een voor mij om te onthouden. Mooi! (Het beeld van een vader en de laatste nipper ook)
Dank je wel. Soms komt er inderdaad een mooie regel omhoog. Het valt dan extra op als je hem even apart neemt zoals jij nu doet. Bedankt.
Een reactie posten