Hoe een haarelastiekje in de darmen van teckel Sien tot een groot raadsel leidt. Schreef ik gisteren nog trots over de vondst van een trofee, het haarelastiekje dat ze een week eerder naar binnen werkte met de kiwisoep van Doris, vanmorgen lag het blauwe haarelastiekje voor de bench waarin Sien de nacht doorbrengt.
Wat en wie daar voor hebben gezorgd, is onbekend. Blijkbaar heeft de hond vannacht het voorwerp uit haar darmen gekregen (van voren) en compleet afgeleverd voor haar nachtverblijf. Wat ik dan gisteren in haar poep vond, blijft een raadsel. Het zag er precies hetzelfde uit, maar een complete autopsie weigerde ik, voordat ik de drol aan het riool toevertrouwde. De vraag en het antwoord blijven staan en de enige die het antwoord weet, kan alleen met heel lieve oogjes communiceren. In dit geval heb ik daar heel weinig aan.
Ooit waren we van een schaal met vijf kiwi's, twee kiwi's kwijt. We vroegen ons af of Sientje deze heel toevallig had opgegeten, maar de onschuld sliep bij haar in haar mandje. Tot we twee dagen later samen de hond uitlieten en een drol haar achterste verliet. De drol werd van boven keurig omhelsd door het stickertje van een kiwi. De dader was ontmaskerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten