De lucht kleurde van donker naar licht. Ik stapte de deur uit en hoorde een gans hoog boven mij gakken. Het geluid stierf weg, maar kwam toen ik de poort opende van een andere kant weer in mijn richting. Ik tuurde de hemel af, terwijl de hond haar eigen weg zocht en, zoals je dat in 2009 zegt, 'haar ding deed'.
Tegen de donkerblauwe hemel zag ik 'm vliegen. Met de prachtige vormen van zijn vleugels zoals je als kind een vliegende vogel tekent. Hij vloog niet al te hoog en maakte geen zekere weg, keerde weer om en ging weer een andere kant op in de richting van een meeuw. Hij merkte dat hij abuis was en vloog weer een andere weg.
Die is de groep kwijt, wist ik. Normaal vliegen deze ganzen altijd in een fraaie formatie, esquadron noemen vliegeniers dat. Nu vloog hij eenzaam op grote hoogte en vond zijn maatjes niet. Ik vroeg mij af of zo'n dier het nu zou redden. Om de paar vleugelslagen gakte het dier wanhopig op zoek naar zijn soortgenoten.
Mijn hoop was bijna vervlogen toen op grote hoogte de groep aangevlogen kwam. De groep trok in een V-vorm over mij heen en van zo hoog klonk soms een markerende gak. Het was beduidend minder wanhopig dan de gans die zijn soortgenoten zocht. Meneer gans kreeg de V ook in de gaten en vloog er achteraan. De gak volgde haastig en een fantast zoals ik hoorde er overduidelijk 'wacht op mij, wacht op mij' in.
De groep vloog over het dak van mijn huizenblok en verdween in de richting van het licht. De eenzame gans vloog er achteraan, zeker dat hij goed zat. Hij volgde de groep. Al was het zeker enige tientallen meters lager. De gak stierf steeds overtuigender weg.
Wat was ik benieuwd hoe dit zou aflopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten