Sientje hield niet van regen. Het maakte haar buik van onderen verschrikkelijk nat. De korte pootjes gaven te weinig afstand tussen de natte grond en haar onderbuik. De woeste vacht – een dierenartsassistente omschreef Sientje als een ‘ruiggehaarde’ teckel – zorgde er ook voor dat het water lekker omhoog kroop en niet snel droogde. De regen die eerste kampeervakantie samen en met Sientje erbij (een dubbele eerste keer), zorgde er niet voor dat ze er lekker warmpjes bij kon zitten.
Na het verblijf in Vaals, trokken we meer naar het Noorden. Een andere camping iets onder Nijmegen, nog net in Noord-Limburg. Het was een landgoedcamping, maar viel ons verschrikkelijk tegen. We wilden na een paar dagen verder trekken naar een ander terrein.
Onvindbaar
Eerst kozen we een onvindbare camping in de omgeving van Nijmegen. In de bossen zat daar een heuse natuurcamping verborgen. De zoektocht leidde tot achteruitrijden op een weggetje waar we niet meer anders konden rijden. Sientje vond het maar niks. Ineens begon te gillen als een wolf of te kermen als een dier dat naar de slacht werd geleid. Dat hadden we nog niet meegemaakt. Het zou niet bij deze keer blijven. Na die keer begon ze altijd te janken bij achteruitrijden, inparkeren en langzaam filerijden.
De camping vonden we na lang dralen en veel gejank van Sientje. Het lag prachtig in de volle dennenbossen. Met mooie totaal geïsoleerde plekken. Maar het toilet was daarmee zo’n eind van ons plekje af dat de loopafstand vele malen verder zou zijn dan de afstand tussen tent en toilet in Vaals. Het overbruggen van de paar honderd meter met toiletrol onder de arm zou gaan tegenvallen. Zeker als het hard regende of je moest diep in de nacht. We gingen daarom maar verder zoeken.
Achterhoek
Zo kwamen we uit bij een camping in de Achterhoek. Niet ver van huis, maar prachtig gelegen met een grote slechtweer tent en alle ruimte voor Sientje. De eerste nacht viel een beetje tegen. De hippies die we eerder zo leuk vonden, zorgden op het veldje voor veel herrie. Ze hadden een huilend kind, zongen tot diep in de nacht en waren keihard aan het praten.
Ze gingen de volgende dag weg en lieten een grote hoeveelheid houten speelgoed, karren en tafels achter. We dachten dat ze van deze mensen waren, maar de vrije hippies hadden de spullen voor algemeen gebruik in beslag genomen. Ook in een hippie schuilt een egoïst.
IJskoud
De regentijd ging niet voorbij ondanks al het verkassen en verplaatsen van camping naar camping. Sientje werd ijskoud. Zodoende verbleven we het grootste gedeelte van de dag in het restaurant bij het openluchtmuseum Erve Kots. We zijn niet in eens in het museum geweest. We warmden ons in de verwarmde ruimte en aten appeltaart en pannenkoeken. Sientje droogde op en we keerden warm en voldaan ’s avonds weer bij onze natte spullen.
Sommige spullen waren behoorlijk nat geworden die dag. Een deel van de tent stond boven een kuil gespannen die het gevallen water verzamelde tot een plas. Gelukkig viel de schade mee, een paar dingen waren nat. We zetten het ergens anders neer en gingen slapen. Onze buurvrouw had het minder getroffen, die verregende helemaal en wilde bijna naar huis gaan. Zo doorweekt raakte alles.
Even bij ons kruipen
Die nacht regende het onverminderd door. We zouden naar huis gaan de volgende dag en waren het helemaal zat. Het was wel spannend of we de boel enigszins droog zouden kunnen inpakken. Terwijl de regen kletterde op het tentdoek, zag ik hoe Sientje in haar bench lag te rillen van de kou. Ik haalde haar eruit en voelde dat ze heel koud was. Daarom mocht ze op deze laatste vakantieochtend eventjes bij ons kruipen. Ik tilde haar bij ons.
Ze kroop heel koud en rustig tussen ons in. Bleef helemaal stijf liggen. Van de koud en misschien ook wel opwinding. Ze mocht nooit bij ons liggen en uitgerekend nu. Ze warmde langzaam op en kon zodoende lekker warmpjes mee terug naar huis. Sinds die vakantie mocht ze op de laatste ochtend altijd eventjes bij ons kruipen. Het moment dat ze op ons bed kwam, begon ze te kwispelen. Ze stopte niet voordat ze een plekje gevonden had om tussen ons te kruipen. Ik genoot net zo van het moment als zij.
Eindelijk thuis
We kwamen thuis van de vakantie. Het huis lijkt dan heel anders te ruiken. De ruimte is zo lang van verse lucht verstoken geweest dat de kleuren er heel anders uitzien, lijkt het. En alles is een beetje muffig en fris tegelijk. Muffig vanwege het niet luchten en fris omdat er 2 weken niemand is geweest. De stapel post lag er met alle afwijzingen op mijn sollicitaties. We wilden gaan zitten voor een lekker kopje koffie.
Maar eerst haalde ik Sientje binnen. Ze stapte opgewekt binnen, zag haar mandje en begon heel intens te kwispelen. Wat was ze blij. Ze voelde zich helemaal blij. Hadden die mensen haar meegenomen naar kampeerterreinen. Ze doorstond het allemaal gedwee, maar hier in haar warme mandje… Dat was toch het allerbeste plekje.
Onophoudelijk kwispelen
Ze kwispelde onophoudelijk, wroette in de dekentjes en kroop er heerlijk in. Spontaan begon de zon te schijnen en sjouwde ik alles het huis in. De rest van de dag kwam Sientje haar mandje niet meer uit en was ik druk in de weer. De was moest gedaan worden en alle natte spullen worden uitgehangen om te drogen. Einde vakantie, maar allemaal zo intens blij.
Lees het vervolg: Loslaten op strand »
Lees elke week een nieuwe blog met een nieuwe herinnering aan Sientje.
[mc4wp_form id=”20905″]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten