De gastvrouw heet ons van harte welkom op deze expeditie naar Antarctica. Deze welbespraakte dame stelt je onmiddellijk op je gemak. Zeker er zijn wat problemen na de heftige sneeuwstorm waar wij doorheen zijn gekomen, maar het wordt vanaf nu alleen maar beter. We zitten hier veilig en droog in het pinguïn onderzoekerscentrum. De 2 onderzoekers zijn er nog niet, maar dat is een kwestie van geduld.
Wat een heerlijke voorstelling wordt dit. Dat merk je meteen al. We worden voorgesteld aan het hele expeditieteam, inclusief de kok. De kok weet niet altijd goed of hij ons wel goed kan bedienen. Zo verschijnt hij met een doos vol blikjes. Er is niks anders. De voorraad is niet aangekomen vanwege de sneeuwstorm. Verzin iets, roept de gastvrouw. Ze vraagt om te improviseren.
Zo verschijnen even later alle acteurs met Fischer-bakken waarin de blikjes zitten. Ze lopen in een pinguïnmars achter elkaar aan. De blikjes zijn lekker warm en bevatten het voorgerecht: de soep. Onderwijl worden we vermaakt met vreemde situaties en grappige sketches. Het verhaal gaat verder.
Dan maken we ook kennis met de 2 pinguïnonderzoekers. Greta met een heerlijk volvet Gronings accent en haar Vlaamse expeditiegenoot die probeert met pinguïns te communiceren. Hij draagt een lange fluit op zijn rug en blaast erop. Hij slaagt er maar niet om de juiste golflengte te vinden. Greta is woest op de gastvrouw. Hoe heeft ze het in haar hoofd kunnen halen om 180 mensen uit te nodigen! Dat is veel te veel. Bovendien laten de gasten allerlei smerigheid achter zoals sigarettenpeuken. Wat zullen de pinguïns er niet van denken!
Dat we werkelijk zullen kennismaken met de pinguïns is een bijzondere verrassing in dit verhaal. Wat een belevenis. Het is geweldig, hilarisch en bijzonder komisch. Zo weten Robbie en de Amerikaan Hank de situatie te redden. Wel op hun eigen wijze. Dat levert weer nieuwe hilariteit op. Net als het uitstapje dat Robbie met enkele dames uit het publiek maakt.
Allemaal prachtige situaties die het hoofdgerecht omlijsten. Want hier wordt toptheater gespeeld. Het eten staat midden in de belevenis en het is knap hoe hierom heen een verhaal is gemaakt. Ik geniet er met volle teugen van. Want in geen enkel restaurant beland je in zulke bizarre situaties en krijg je prachtig pianospel van een pianist die aan een touw met zijn piano hangt. Het levert prachtig theater op. Theater zoals je van Vis-a-vis kunt verwachten.
Het toetje is overweldigend en versterkt de verbondenheid met de andere gasten in het pinguïn onderszoekscentrum. Zo word je een avond lang meegenomen en maak je een heuse expeditie mee. Al vindt Greta onze aanwezigheid moord voor de pinguïns. ‘Wij horen hier niet’, roept ze. Het is slecht voor de pinguïn dat we hier zijn. En op het scherm zien we hoe de keizerspinguïn vecht voor zijn bestaan.
We hebben een prachtige avond beleefd bij Vis à Vis, samen met De jongens. Hoe mooi laat theater met lekker eten zich combineren. Het is mij nog nooit zo overkomen. En ze gaan heel mooi samen, zonder dat 1 van beide elementen aan kracht hoeft in te boeten. Het absurdisme van deze theatergroep en de bijzondere samenwerking met De jongens en de muzikanten is daar zekee debet aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten