Een paar weken voor het eind van het schooljaar vorig jaar, bezochten we de Jenaplanschool De Troubadour in Muziekwijk. Inge had een foldertje zien liggen en het leek haar uitermate geschikt voor Doris.
We bezochten de school in één van de laatste weken voor het einde van het schooljaar. Hectische dagen, maar die hectiek straalde de school niet uit. Het was warm, de directeur zweette en had er zijn aandacht niet helemaal bij. De leerkrachten besteedden aan ons en aan de directeur weinig aandacht.
Ik had een onprettig gevoel bij het bezoek. Alleen de juf van de kleuterklas heette ons welkom, maar verder gebeurde er weinig. Als ik hiervoor een kwartier moest fietsen om Doris naar school te brengen. Voor mij had het geen meerwaarde.
Toen we in november de Waterlandschool bezochten, was ik veel enthousiaster. We werden vriendelijk ontvangen, niet overdreven, maar vriendelijk en ik kreeg er veel vertrouwen in. Dat moet ook, een onbehaaglijk gevoel levert vroeg of laat problemen op.
Dat ik goed zat met mijn gevoel, werd vandaag bewezen. Inge bladerde door de nieuwe gemeentegids en kwam De Troubadour niet tegen in het lijstje met scholen in Almere. Even naspeuren op internet leverde de bevestiging op. De school is samengevoegd met de Montessorischool vertelt de website.
Vreemd dat je achter dit nieuws moet komen door zelfonderzoek. Ik had het op zijn minst in een krantje verwacht, want het is niet niks. Zeker ook omdat de twee soorten onderwijs helemaal niet bij elkaar horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten