Oldenzaal uit. Oldenzaal ligt mooi op een helling. Na de klim om in het centrum te komen, fietsen we verder omhoog, de stad uit. In de korte daling, de stad uit, rijden we langs een vijver met een fontein in het midden. We klimmen weer.
We klimmen weer. Aan de andere kant van de weg rijdt een gezin. Vader op de bakfiets, moeder en kinderen ervoor. Het lijkt erop dat de man alles vervoert: tent, proviand en kleren. En achter hem op de bagagedrager een hondenmandje, keurig afgeschermd met een stalen bovenkant.
Achter hem op die bagagedrager klinkt gegil. Uit het mandje steekt een teckelkop, terwijl de fietsbestuurder met zijn hand achter zich zwaait en iets tegen het dier roept. ‘Ophouden met dat gegil’, schreeuwt hij. Wij horen het beter dan de hond, want het gegil achtervolgt hen de heuvel af.
Wat herken ik dit! Als wij de honden mee zouden nemen, zouden ze dit ook doen. Ik vertel het lachend aan Doris en we hebben heel veel plezier. Wat genieten wij dat we de honden hebben thuisgelaten. We besparen daarmee veel medefietsers een pleziertje, maar gunnen ons de rust.
Fietsvakantie
In augustus maakten Doris en ik een mooie fietstocht door Nederland met als bestemming: Twente. Elke week op vrijdag schrijf ik een stukje over deze bijzondere fietsrit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten