De strijd tegen de tijd. Nietjes, plastic omslagen, paperclips, plastic paperclips. 'In mijn archief geen metaal', was de strijdbare taal van de archivaris die ik gisteren ontmoette. De grootste bedreiging voor zijn archief is de digitalisering.
Elke tien jaar is er weer een nieuw en beter digitaal product waar de informatie op opgeslagen moet worden. Ze sluiten nooit goed op elkaar aan. Leestekens verdwijnen en sommige delen tekst verschijnen in een schrift dat zelfs een spijkerschrift-geleerde niet kan ontcijferen. De archivaris die ik spreek, zweert bij papier. 'Dat is veel minder gecompliceerd.' Ik raak overtuigd als hij vertelt dat zelfs gespecialiseerde bedrijven matig slagen in het goed omzetten van oude WP-documenten naar Word.
En dan die trits mensen die hele boeken fotografeert. Ik kan thuis weleens bevreesd zijn voor mensen die de ruggen van mijn boeken knakken, of schaamteloos een boek opengeslagen wegleggen. De fotografen gaan dikwijls zonder eerbied en respect te werk, als ik de archivaris moet geloven. 'We hebben onze boeken teruggezien op websites van bibliotheken in Singapore en Maleisië', aldus de archivaris.
Over het versnijden van boeken voor de digitalisering, zijn wij het roerend eens. Zoiets doe je niet. Ik ben blij een medestrijder gevonden te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten