Dat iemand voor de lol op zondagmorgen een balletje trapt of een paar keer in de week een uurtje holt, kan ik best begrijpen. Ik loop zelf ook een paar keer per week hard en ik vind dat heerlijk.
Dat ik al maanden getreiterd wordt door de sport op televisie en in de krant, krijgt minder en minder begrip. Televisieprogramma's moeten wijken als een paar jongens uit Twente een balletje trappen tegen een paar jongens uit Londen. Avonden teisteren beelden van bezwete mannen in shirtjes vol met schreeuwende reclame het Hollandse televisiebeeld.
Dan zijn er nog die stapels programma's en tijdschriften die plotseling iets met sport moeten doen. Elke judoka blijkt een schoonmoeder te hebben die dan door Libelle wordt geïnterviewd. Elke zwemmer is een geliefde kwijtgeraakt, wat dan uitgemeten wordt in een uitvoerig interview in de EO-gids. Elke hockeyer kan koken en dat krijgt een uitgebreide behandeling in het zoveelste kookprogramma van RTL4.
Waarom al dat gepest en getreiter. Omdat de mensen dat willen, is een veelgehoord argument. Pure kolder. Zet de mensen stront voor met een reclamelabel erop en ze schijnen dat ook te willen. De commercie spint er garen bij en een deel van Nederland trapt daar in. Degene die er het hardst in trappen zijn de publieke omroepen. Die zijn er immers voor iedereen en dat komt mooi uit. Alle adverteerders betalen een potje tussen de F.C.'s van Twente en Arsenal beter uit dan een onschuldig stelletje idiote lama's. Daarom het leuke weg en het verschrikkelijke ervoor in de plaats.
Het is zelfs zo erg dat ik de televisie maar in totale wanhoop heb uitgezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten