Ergens een schattig gezicht, twee vrouwen die op het treinbalkon zitten. De achterste leunt tegen haar vouwfietsje, dat op zijn beurt half tegen het muurtje en het raam hangt. De vrouw naast haar heeft het boek vast. Zij leunt op haar beurt tegen een ander vouwfietsje, dat geklemd zit tussen haar en de stang van de deur.
Het is een donkerrood boek, ik kan de titel niet lezen, het lijkt of voorop een bloem staat afgebeeld. Met verschillende tinten kleur, het ziet er best degelijk uit. Bovenop het samengebonden papier staat 'leesexemplaar' met een rood stempel gedrukt, de bladzijden laten de letters een stukje uitlopen, omdat het bladzijden vallen en krullen als bij een opengeslagen boek.
De ramen achter de dames zijn beslagen, de trein mindert vaart, de ogen staren de bladzijde leeg. Dan kijkt de vrouw de andere aan, die knikt en ze slaat de bladzijde om. De trein staat stil en ik stap uit het verhaal van de twee dames die naast elkaar hetzelfde boek lezen. Toch raar dat een boek niet slijt van het lezen, maar van alle handelingen er omheen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten