Driemaal is scheepsrecht, voor de derde keer probeerde ik MIM van A.F.Th. van der Heijden te lezen en deze laatste keer is het gelukt. Ik heb 'm uitgekregen. Ik kreeg zelfs grip op de bloemrijke taal die mij de vorige keren uit het verhaal drukte. Dit keer ontdekte ik dat het boek inderdaad de beste is uit de reeks van zes boeken voor Harry Mulisch' tachtigste verjaardag. Over Harry Mulisch gesproken, dat was natuurlijk wel even schrikken dat hij dood verklaard was. Wat moet die man veel vijanden hebben.
De motieven die door het verhaal verweven zijn, spelen altijd in het werk van de bombastische A.F.Th. een rol. Zo is er de bitterbal, het frituurvet en de wereldbol waardoor de tinnen degen steekt. Een vindingrijkheid die er soms iets te dik op ligt. Net zoals het ijzersterke Eudipus-motief, dat hier in zo'n dikke laag over de boterham gesmeerd is dat je geen brood meer proeft. Het frituurvet dat van bijna elke pagina druipt, maakt dat het einde inderdaad alleen maar ranzig kan zijn.
Toch blijft het een boek dat buitengewoon actueel is na de rellen bij Hoek van Holland. MIM bevat het verhaal van de Coolsingelrellen in Rotterdam na de huldiging van Feijenoord in 1999. De onlusten zijn net zo mooi verweven als Van der Heijden eerder het verhaal van de huldiging van Beatrix in De slag om de Blauwbrug heeft verwerkt. De rellen en het geweld spelen in de Homo Duplex, de cyclus waaraan Van der Heijden nu werkt, een belangrijke rol. Daarmee verwerft Van der Heijden de grote gave verhalen te vertellen binnen de nationale geschiedenis.
Knooppunt Hellegat, het volgende boek in de cyclus, dat begin volgend jaar verschijnt volgens iedereen, moet weer zo'n ijzersterk boek worden. MIM verwijst al ontzettend vaak naar de gebeurtenissen op dit verkeersplein waar de Honderdman van Erdam wordt vermoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten