Wat was het een verademing toen ik vanavond thuiskwam. Ze hoorde me binnenkomen. Al een week of vier is Doris zo doof als een kwartel. Door een verkoudheid waren haar oren helemaal dicht gaan zitten. De bij kinderen nog niet volgroeide buis van Eustachius zit dan vol en loopt niet meer leeg. Door het vocht achter het trommelvlies horen ze niks meer.
Vanmorgen op het onchristelijke tijdstip van 7.15 uur mocht Inge zich melden bij het ziekenhuis voor het plaatsen van buisjes. Na het aanmelden en ongeveer anderhalf uur wachten, was ze eindelijk aan de beurt en een halfuurtje later hoorde een wakker kind weer.
Verhaaltjes lezen, televisie kijken en een vraag stellen. Het kan allemaal weer. Ze vroeg vanavond zelfs of de televisie wat zachter mocht, want hij stond zo hard aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten