De twee stenen muurtjes tussen de huizenblokken in, vormden even een spiegelbeeld doordat op beide muurtjes een merel zat. Ze lonkten naar elkaar en leken even te spreken als twee kwebbelende mussen.
Kijk, dat is nou twitteren, dacht ik terwijl de merels in rondjes draaiden op hun stenen muurtjes en onderwijl druk kwebbelden. Ik begreep niet wat ze wilden zeggen, maar dat geldt ook een beetje voor twitteren. Daar snap ik ook niet altijd wat iemand zeggen wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten