Ik maak een fietstochtje richting Naarden, de kringloopwinkel als einddoel. De dagen worden steeds korter en als ik om half 4 vertrek begint de schemering al. Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier gefietst heb. Zeker omdat de snelweg zo snel verandert, kan het weer veel nieuwe beelden opleveren.
Langs de spoorbaan staan de geluidschermen. Ik snap het niet helemaal waarom al het geld hierheen is gegaan en niet naar een verbreding van de spoorbaan. Alles is geïnvesteerd in de weg, waarmee de trein al bij voorbaat op achterstand staat. Maar dat is iets wat ik vind en waar weinig meer aan te doen valt.
De paar treinen die passeren hoor ik gewoon en ik vraag mij af of het nu echt heel veel scheelt. De rij bomen die hier vroeger stond, hield ook veel lawaai tegen en dat was een mooie groene wal. Nu kijk je tegen een stenen muur met een glazen bovenkant. Het is gewoon lelijk, waarbij ik mij ook afvraag hoe veilig het is. Je zit toch vast in een schacht.
De kale vlakte aan deze kant van de spoorlijn als ik door Almere Poort fiets, geeft het landschap iets wijds en leegs tegelijk. De fiets trekt zich er weinig van aan, kronkelt bij het station Almere Poort door en rijd dan trefzeker over het rechte pad in de richting van de Hollandse brug. De grote zandheuvel voor de snelweg valt best op.
Dan fiets ik gelijk op met de snelweg. Het verkeer raast in een hoog tempo voorbij en lijkt geen genade te kennen. Als ik dan bij Muiderberg onder het spoor door rij in de bocht naar beneden, fiets ik even later weer onder het spoor door de lange tunnel verder onder de snelweg. Zo kom ik het Naarderbos binnen.
De golfbaan is even rustig als altijd. Een paar verdwaalde golfers kom ik tegen, maar verder is het rustig. Zo passeer ik de oude zeedijk weer en fiets onder de A1 door in de richting van de kringloopwinkel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten