De ‘writer in residence’ van Almere, Redmond O’Hanlon, logeert sinds vorig jaar verschillende periodes in Almere. Het stadshart verfoeit hij, de natuur aan de andere kant van het Weerwater bewondert hij. Zo dicht bij de snelweg, is hij diep verbaast over hoe de natuur zich hier ontwikkelt. Juist door het zijn gang te laten gaan. Hij roemde het Vogeleiland dat hij typeert als het paradijs.
Dat de gemeente juist dit gebied heeft gekozen voor de Floriade gooit veel roet in het eten. Dat Redmond O’Hanlon hier niks over mag zeggen, is een nog grotere vergissing. Hoe kun je een natuurschrijver als O’Hanlon verbieden iets te zeggen over dit bijzondere stukje natuur. Dat komt over alsof je tegen een racefietser zegt dat hij zo hard mogelijk moet fietsen door een bochtig parcours, maar je geeft hem een fiets zonder stuur.
Tijdens het interview in de bibliotheek viel dit wel erg op. Zo was O’Hanlon vol lof over het vele groen dat Almere biedt, maar hoorde ik niets over het megaproject van de Floriade of de wilde bomenkap van de gemeente. Het is juist het groen dat hij zo waardeert dat voortdurend in gevaar is. Het groen dat we moeten koesteren en onze echt identiteit is.
Daar kan geen stenen stadshart tegenop. Al heeft Redmond genoeg ideeën om ook dit deel van de stad groener te krijgen. ‘Je kunt tegen de wanden prachtige klimplanten laten groeien. En op de daken is er eindeloos veel ruimte voor groen.’ Een stad waar alle wegen omhelst worden door groene bomen, beantwoordt aan het ideaal van de Engelse natuurschrijver.
Of zoals hij het zelf aanhaalt tijdens het gesprek met de Almere Vandaag journalist. ‘Het is wetenschappelijk bewezen dat in een ziekenhuis met zicht op veel groen, mensen sneller genezen dan in een ziekenhuis in een betonnen jungle.’ De saaie bouw uit het verleden waar veel delen uit Almere uit bestaan, typeert O’Hanlon als een milde, Nederlandse vorm van communisme.
In een stad waarvan de meerderheid van de bewoners vindt dat een boom gekapt moet worden als de weg erdoor kapot dreigt te gaan, is het fijn zo’n natuurevangelist te horen. De hoeveelheid bomen die momenteel gekapt worden en waarvan ik vrijwel geen nieuwe aanplant voor terugzie, is buitengewoon groot. Hopelijk is de gastschrijver Redmond O’Hanlon een inspiratie voor het groenbeleid in de stad, waarbij ik de laatste jaren een sterk negatieve kentering bespeur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten