Het is wel lastig. Een hond met hernia. Voor de hond zelf en ook voor ons. ’s Morgens honden apart uitlaten. Teuntje wil als ze terug is Saartje ophalen en daar is Saar niet altijd van gediend. Zo zoeken we weer naar nieuwe gewoontes. Want honden zijn gewoontedieren. Iets gaat anders dan normaal en daar hebben ze last van. Helemaal als het teckels zijn, dan krijg je er een dubbele dosis eigenwijs bij!
De situatie van Saar verbetert langzaam. Veel benchrust. Dat mag ze doen bij ons in de kamer. ’s Nachts gaat ze samen met haar vriendinnetje Teuntje in de hal. Het mag van de dokter. Als je ze uit elkaar trekt, hebben we vooral gedoe. En we willen niet overal een strijd van maken.
Wel blijft het drinken een aandachtspuntje. Ze drinkt normaal ook niet zoveel, maar als je er zo op let, dan lijkt het nog minder. Nu duw ik geregeld de drinkbak onder haar neus en dan gaat het wel. Met een beetje tegenzin. Al drinkt ze niet als ze er geen zin in heeft. Zo eigenwijs is ze wel.
Ze mag er 6 keer per dag uit de bench. Gisteren is dat goed gelukt. Tussendoor doen we de oefeningen. Dan mag Saartje op de poef staan. 1 aan de kopse kant, de ander bij het achterste. Rechtop staan en dan heel zachtjes de rug ontspannen. Ook masseren we de pootjes. Er komt nu veel belasting op de voorpootjes, waardoor die een beetje extra aandacht krijgen.
We merken wel vooruitgang. Al is er soms ook een beetje terugslag. Ze ligt bijna de hele dag in de bench, maar ze doet natuurlijk ook dingen die (eigenlijk) niet mogen. Het blijft wel een dier en die kun je niet zo goed vertellen wat ze mankeert.
Nog ruim een week en dan is het zover, dan mag ze weer naar de dierenarts. Tot die tijd is het de extra verzorging. We zijn blij dat we vakantie hebben…
Lees verder: Meer praatjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten