Saartje gaat letterlijk met sprongen vooruit. Het lopen met de sling is geen optie meer. Ik probeer haar rug nog te ondersteunen bij het lopen, maar ze springt gewoon behendig uit de sling.
Daarom heb ik het maar opgegeven en loop ik zonder ondersteuning een rondje. Het wandelingetje vanmorgen voor het eerst weer een klein stukje uitgebreid. Nu ook een stukje door het gras. Ze vindt het heerlijk en geniet. Je ziet het omdat ze kwispelt tijdens het lopen. En vooral geniet ze van lekker snuffelen. Af en toe steelt ze een pluk gras dat is blijven liggen na het grasmaaien.
Ze gaat zo hard vooruit dat ze zelf denkt dat ze helemaal beter is. Gisteravond sprong ze in haar enthousiasme op de bank. Zonder nadenken liep ze bijna door tot de rugleuning. We corrigeerden haar snel en wilden voorkomen dat ze van de bank af zou springen. Natuurlijk waren we te laat.
Later met wandelen wist ze niet alleen uit haar sling te springen. Ze kwam ook uit het tuigje en liep zo het taluud af naar de gracht. Hemeltje. We moeten haar echt in de gaten houden.
Daarom nog heel veel in de bench. Vanmorgen toen ik alleen was, mocht ze in het mandje blijven liggen nadat ik haar uit de bench had gelaten. Teuntje was in de bench gekropen en maakte er een lekker nestje om even te liggen. Zo hadden de dames ongemerkt van plekje geruild.
Het gaat dus erg goed. Zo goed dat we extra moeten opletten dat het niet te wild gaat. Gelukkig maar. Ik merk dat het mij heel vrolijk maakt. Goed de oefeningen blijven doen en veel blijven lopen, zodat ze weer krachtige spieren krijgt. En dan vooral hopen dat de hernia nooit meer terugkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten