Hoe gaat het met de hernia van onze Saar? Ze maakt het bijzonder goed. We hebben de benchrust iets verruimd. Het geldt ook als ze rustig in de mand ligt. Merken we dat ze te wild is en te vaak uit de mand gaat, dan moet ze in de bench.
Tot nog toe werkt het heel aardig. Al merk ik wel dat het best lastig is om de grens te bewaken. We breiden het rondje lopen steeds verder uit. Gingen we eerst tot de rand van het park, nu durf ik er al een eindje in te lopen. De band gaat al niet meer om haar middel. Ze springt er namelijk steeds uit.
Dan is het vooral goed opletten. Zo liep ik gisterochtend voor het eerst tot het eind van het eerste grasveld met de bomen. Daar kreeg Saartje het wel moeilijk. Bij het snuffelen aan een graspol, ging ze even zitten. De poten niet mooi recht naar beneden, maar opzij.
Op die momenten merk je dat je hond nog echt hernia heeft. De oefeningen werpen vruchten af. Wel heeft ze nog een paar eigenaardigheden, zoals wippende pootjes als ze plast. De kracht zit nog niet helemaal in haar poten, maar we zien nog elke dag vooruitgang.
Inge heeft de filmpjes die ze in de eerste dagen maakte, gekoppeld aan de filmpjes die ze later schoot. Je ziet hoe snel ze vooruit is gegaan. Het geeft hoop voor de toekomst. Het zou best weleens kunnen dat het helemaal goedkomt met onze Saar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten