Noach en zijn vrouw op de boot
In studio 3 van de Amsterdamse studio's, vlakbij Sloterdijk, waren de opnames van deze kunstfilm. Ik had ergens de advertentie gezien en Inge erop geattendeerd. Inge wilde heel graag model staan en daarom gingen we de zondag 14 februari naar Amsterdam voor de opnames.
Wachten
Het betekende vooral een dag van wachten. We werden om half elf verwacht. Eten en drinken stonden klaar, we mochten gebruiken wat we wilden. We zaten in een verouderde kantine, de stoelen en tafels straalden de sfeer uit van een oude fabriekskantine. De studio was ernaast gelegen en als we behoefte hadden, konden we kijken naar de opnames.
Peter Greenaway had er al een dag van opnames opzitten. Jan, een man op middelbare leeftijd, vertelde dat hij een dag eerder ook al had gespeeld in de film. De opzet op deze dag was anders dan een dag eerder. Nu werd het podium steeds opgebouwd voor een volgende scène, met de modellen erbij. Gisteren was de studio opgedeeld in drie delen, waar bij het ene het decor werd opgebouwd, bij het andere werd opgenomen en bij de derde werd het decor afgebroken.
Eindeloos
Andere bronnen hadden ook verteld dat het die zaterdag eindeloos was uitgelopen. Nu zou het allemaal anders worden aangepakt, maar de modellen die aanwezig waren, wachtten al enige uren op hun beurt. De kantine druppelde langzaam voller. Nu waren de opnames aan de gang van Maria en het kindje Jezus.
Jan was net teruggekomen van een opname. Een meisje kwam binnen met een rok in losse lapjes waar op elk lapje Che Guevara in een andere kleur stond afgebeeld. De rok waaide zo leuk op als ze liep en de afbeeldingen buitelden rond haar benen. Inge mocht naar de grime waar ze tot de vrouw van Noach zou worden omgevormd. Een oudere vrouw moest ze worden, met rimpels en grijs haar.
Niemand erbij
Het meisje van de grime had er een flink werkje aan, maar ze maakte Inge levensecht. Ik mocht naast mijn vrouw zitten in een versie zoals ze wellicht over een jaar of veertig eruit ziet. Gerimpeld en grijs, maar gelukkig met een nog even jeugdige uitstraling. Daarvoor zal ik me niet hoeven schamen om over een jaar of veertig naast te lopen. Nu was het er nog een beetje te vroeg voor.
De grime
Martha was aan de beurt. Iedereen die er niet hoefde te zijn, werd uit de studio verbannen. De deur bleef dicht, als iemand naar de deur liep, kreeg hij een schreeuw dat het niet mocht. Martha wild er iemand erbij hebben, zei de vrouw met de Che Che Guevara-jurk. Dat Martha voor een cast van een man of twintig stond met haar blote lichaam, deed er blijkbaar niet toe. Wij mochten er niet bij zijn. Martha had als voorwaarde gegeven dat ze er geen publiek bij wilde hebben.
Baby
Terwijl het decor om Martha heen werd gebouwd en de filmcamera zijn positie zocht, kwam het model Maria met het baby naar binnen. Een vrouw, fors en van een oogverblindende schoonheid, betrad de ruimte. Haar man droeg het baby'tje, ging zitten en gaf het kind de fles. Ondertussen vertelde Maria over het mooie tafereel met de baby. Ik zag het helemaal voor me.
Wat later kwam een oudere man binnen, hij verkleedde zich en ging in zijn badjas in de kantine zitten. De badjas viel open en bood zo een ruim zicht op zijn grijze kruis. Hij nam niet de moeite om de badjas te sluiten, maar bleef vol aandacht in zijn boek.
Eten en de kok
Het werd tijd voor de lunch. Zicht op het moment waarop Inge haar rol zou mogen vervullen, was er niet. Omdat Doris logeerde bij opa en oma, en die dag weer zou thuiskomen, belde ik regelmatig naar Veenendaal om de nieuwste stand van zaken door te geven. Deze stand wisselde elk halfuur, dus een trein die net ervoor geregeld was, viel een telefoontje later weer uit. Afgesproken werd dat mijn moeder Doris aan het eind van de middag zou afzetten op station Amstel.
Peter Greenaway op de set
Ondertussen mocht Jan een prachtige scène als kok spelen. Hij droeg een koksmuts en daaronder niks. Hij hield een zware pan omhoog waar heel veel rook uit opsteeg en moest de scène keer op keer over spelen. Peter Greenaway wist wat hij wilde, probeerde zijn acteurs (mensen van de straat) te kneden in het spel, met veel respect. Ook luisterde hij naar hun ideeën en integreerde ze soms in zijn idee.
De filosoof
Een volle vrouw kreeg de rol van filosoof toebedeeld, ze mocht een stukje uit een woordenboek voordragen. Daarbij lag ze op een tafel, omringd door attributen die de decorbouwers overal vandaan hadden geplukt. Het leverde een mooi plaatje op, heel beeldend en bijna alsof het een schilderijdecor was die om haar heen was gemaakt.
Tussendoor een maaltijd die werkelijk overheerlijk was bereid. Aan niets ontbrak het, zeker de vijgen in heerlijke roomsaus (het toetje) waren buitengewoon lekker. De hele filmcast trok in de kantine, die opeens heel krap bleek te zijn. Peter Greenaway schoof tussen de mensen aan tafel en ging zitten op het enige lege plekje dat nog leeg was. Dat vond ik heel bijzonder, hij trok zich niet terug, maar bleef bij zijn mensen.
Den Bosch
Greenaway laat zich helemaal niet afleiden door de gedachte dat enkele tientallen mensen op hun beurt wachten en niet weten wanneer ze aan de beurt zijn. Hierbij werd de planning voortdurend weer verschoven. Een vrouw die om vier uur in Den Bosch moest zijn voor haar werk, werd vlak voor haar deadline ingezet voor een prachtige scene. Ze lag op de tafel, helemaal ingebed in een zee van bloemen.
Daarna volgden nog weer aangrijpende plaatjes, zoals de onbevlekte ontvangenis, waarbij de zwangere Maria (een zwangere figurante met mooi lang en zwart haar) door een dikke engel werd begroet. De engel heeft bijna een halfuur op zijn knieën gezeten. Hoe hij dat heeft volgehouden, weet ik niet, maar het was een mooie scène. Compleet met engelenvleugels op zijn rug. Maria keek van de hemel naar haar buik. Heel mooi.
Klokkenspel
In de kantine speelde zich een andere scène af. Martha ergerde zich mateloos aan de oudere man in de badjas. Hij had bij het eten nog altijd met een open badjas gezeten. Het klokkenspel lag tussen zijn benen op de stoelzitting. Ondertussen las hij in een boek, keek niet op of om en leek niet eens bekommerd te zijn over het zicht dat hij zijn omstanders gaf.
Martha ergerde zich. Ze gilde toen de man naar binnen was gegaan en foto's maakte. Dat was toch tegen de afspraken, alleen bekenden mochten foto's maken, verder niemand anders. De knot haren op haar hoofd, maakten haar nog vinniger. Haar badjas zat zo strak dichtgekneld, alsof ze elke mogelijke glimp op haar weelderige vormen wilde uitbannen. Ze jutte zelfs de andere figuranten op. Een vrouw zou straks met de oudere man figureren in een moordscène in bad. 'Dat wil je toch niet?' zei ze tegen de vrouw. 'Ik kreeg deze rol net ook aangeboden, ik heb hem mooi geweigerd. Met deze man wil ik niet op de foto.' Haar lichaam rilde van afschuw en nog meer van nijd.
Noach en zijn vrouw
Eindelijk was het de beurt aan Inge. Ze speelde de vrouw van Noach. Samen met Jan en een hond mocht ze op een omgekeerde tafel zitten. De tafel stond wat hoger op een paar schragen. Het podium werd opgebouwd, het duurde allemaal lang voordat alles stond. Ik maakte wat foto's van de set en vertrok daarna snel naar het station Amstel om Doris op te halen.
Het decor wordt opgebouwd
Ik was weer heel snel terug en kon nog net met Doris samen een paar foto's schieten van de prachtige scène. In tegenstelling tot veel eerdere scènes volstond het om hem twee keer op te nemen. Een keer het totaalbeeld van Noach en zijn vrouw die afwisselend peddelden en de twee opname als close-up. Het was een mooi beeld, mijn volle vrouw zo achterop het bootje en de dikke Noach voorop. Het zag er heel overtuigend uit.
Bloot
Ik maakte daarna wat foto's terwijl Doris heel stil keek hoe haar moeder bloot achterop een omgekeerde tafel zat. Het Che Guevara-meisje zag haar staan en was helemaal vervuld van Doris. Stiekem zagen ze er een model in voor een volgende scène. Peter Greenaway zag haar staan, maar registreerde het onvoldoende. Later hoorden we dat hij namelijk ook dolgraag iets met kinderen erbij gewild had.
De scène
De foto die ik gemaakt heb van Noach en zijn vrouw op het bootje staat nu op de screensaver op Inges computer. En ik kan best genieten van het plaatje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten