Discreet

De klep van de tas op zijn schoot, sluit hij. De kraag van de jas trekt hij goed en hij staat op. De conducteur roept de halte om. 'Nieuw-Vennep. Station Nieuw-Vennep.'

De trein stopt en de man loopt het gangetje door naar de uitgang. We staan stil op een leeg station, niemand te zien op het perron aan de andere kant. Achter het perron loopt de rails van de hogesnelheidslijn. Over een eigen brug over de weg. Op een metertje of 10 van het perron.

Deinen
Een groepje kraaien heeft zich verzameld in de elektriciteitskabels die boven de rails hangen. Ze deinen zachtjes op de wind die over de hogesnelheidslijn trekt. Hier in de polder waait het altijd. De vogels op de draden beseffen dat en staren de polder in. Ik kijk op de stationsklok, het is iets voor half. Zo rond half vertrekt de Thalys uit Schiphol. Wie weet zie ik de rode duivel langs mij heen trekken. De motoren die op topsnelheid draaien om op te trekken naar die 300 kilometer per uur.

Ik had de intercity naar Schiphol gemist. Iets te enthousiast was ik geweest in de tijd. De vermeende 8 minuten waren te kort geweest om de trein te halen. Hij reed net het station uit, toen ik eraan kwam rennen. Ik zag de achterlichten steeds verder weg van mij af rijden.

Fluitsignaal
De trein staat nog altijd stil. Het meisje bij het raam, kijkt van haar iPhone op. over haar bril tuurt ze de verte in, over de hogesnelheidslijn heen. Een handtasje rust op haar buik. Ze houdt de iPhone met een hand vast, en drukt met haar duim wild op het beeldscherm. Op het tafeltje naast haar staat een plastic tasje. 'Discreet' schijnt door het plastic tasje van de Etos heen. Onder de letters is een plaatje van een uitgeklapt stukje maandverband.

Het fluitsignaal klinkt, de trein gaat weer verder naar Hoofddorp. Als de trein daar aankomt, stapt het meisje op. Ze tilt het 'Discreet'-tasje op van het tafeltje en trekt het handtasje los van haar buik. De jas valt open als ze opstaat. De iPhone glijdt het tasje in. En ze loopt het weg, de gang uit, het perron op. Ze wacht op de trein die daar binnenrijdt.

Vogelpoep
Weer klinkt het fluitsignaal. De trein verlaat het station. Langs mijn raampje rijdt de rode Thalys net de Schiphol-tunnel uit. Het dak van de trein is grijs van de vogelpoep en de ooit zo hippe neus van de trein ziet er troosteloos uit van de smerigheid. Ik zie de achterlichten traag van mij wegglijden. Met een slakkengangetje in de richting van de hogesnelheidslijn die na het station Hoofddorp begint.