Al die collega's die in je Hyves zitten te turen en de foto's van een feestje zien, je aan een sigaret zien lurken, of weten dat je vanmorgen in de sauna zit. Het is een beetje dubieus, je wilt zo veel mogelijk vrienden, ook je collega's, maar tegelijkertijd hoeft niet iedereen alles te weten. Net zoals in het echte leven.
Vanmorgen lag er een berichtje in mijn postvak dat je nu je vrienden kunt indelen in groepen. Vrienden vrienden, Vrienden familie en Vrienden zakelijk. Je kunt het allemaal gaan aanmaken in een bakje. Soort bij soort, boodschap bij boodschap. Zo hoeft je baas niet te zien dat je gewoon brak bent van het feestje gisteren, in plaats van ziek, meldt de Hyvesbeheerder. Tegelijk zegt hij snel dat zijn Hyves-team de boel niet mag afsluiten voor hem. Dat je vrouw vanaf nu niet meer kan zien dat je bij je vriendinnetje zit, vergat hij erbij te zetten.
Ik zie hierin dat langzaam de openheid van het www meer en meer verandert in de werkelijkheid. Tegen je collega's kun je niet alles zeggen en tegen je vrienden zeg je weer andere dingen dan tegen familie. Zo zit het leven in elkaar en dat is lastig te rijmen met de openheid van internet. Collega's toelaten in je Hyves betekent dat je rekening moet houden met de informatie die je erop zet. Of het indelen van de Hyves-vrienden hierbij helpt, vraag ik me af. Je zult het als collega toch zien als een blokkade in de gesuggereerde openheid.
Mijn vorige baas ontdekte twee weken voordat ik vertrok, mijn blog. Ik hoorde al de verhalen die ik had opgeschreven uit haar mond en hoefde niks meer te vertellen. Ze zei er wel bij dat ze nog gezocht had wanneer ik gesolliciteerd had naar mijn nieuwe baan. 'Daar kon ik niks over terugvinden.' Ik heb dat gezien als een compliment op mijn zorgvuldigheid. Op internet kun je niet alles opschrijven. Een blog is geen dagboek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten