Februari is niet de maand van Martin Bril. Ik had het net gelezen vandaag op zijn blog. Mevrouw Bril geeft in de column van haar man juist een pleidooi voor de maand: de dagen worden langer; de zon hoe weinig hij ook schijnt, hij wint aan kracht; alles begint langzaam uit te lopen en 's ochtends hoor je de vogels weer.
Ik stapte uit de trein. De schemering sloeg al om zich heen. Recht voor mij zong een merel, hoog in de top van de boom. Omdat ik op het hoge station stond, was de merel bijna even hoog als ik. De vogel zwierde met de zang en de wind heen in weer in de dunne top. Ik genoot van het besef dat het de eerste merel was die ik hoorde zingen dit jaar.
Bij het wegzetten van de fiets kon ik het niet laten nog een keer flink te genieten van het riedeltje. Een mooie opening met een kwint omhoog, bijna onmogelijk, maar het dier floot het. Het klonk precies als het begin van het preludium in a van J.S. Bach (BWV 543). Zou Bach ook op een februaridag de eerste merel deze melodie hebben horen fluiten?
Ter vergelijking BWV543
Geen opmerkingen:
Een reactie posten