Daar sta je dan. Het moment is aangebroken dat je een onderzoek start. Eerst verwijder je de plint onder de vaatwasser en het naastliggende gootsteenkastje. Het levert weinig bevindingen op. Alleen dat het er best vochtig is, maar het lekt er niet.
Dan komt de tweede stap.
Je laat de vaatwasser maar eens draaien. Het is er niet nat, wel vochtig. De deur van de vaatwasser is van hout en is bevestigd tegen de metalen inbouwvaatwasser. Hier lijkt het probleem van de deur vooral te zitten. Het hout is behoorlijk vochtig. Door het schuren is zelfs een deel van de zijkant weg.
Je kijkt eens goed naar het geheel en ziet ineens dat het deurtje van het gootsteenkastje best wel scheef hangt. Je ontdekt dat de bodem van het gootsteenkastje best wel volgezogen is met vocht. Sterker nog: het spaanplaat lijkt wel twee keer groter dan normaal. Tijd voor de derde stap.
Als het hele gootsteenkastje is ontruimd, komt de volgende stap. De check waar het lek zit. Mocht je een lek in een fietsband een onmogelijke opgave vinden. Dit is vele malen erger. Je kijkt nog eens heel goed van onderen. Volgt de afvoer en de aanvoer van het water en ziet in eerste instantie niet veel vreemd. De bodem wordt heel goed afgenomen, elke druppel water kun je nu zien.
Dan komt het: de waarneming. Daar zie je ineens een druppeltje rond het warmwaterkraantje ontstaan. De monteur vond het zo handig om deze te behouden. Dan kun je het heel makkelijk afsluiten als er iets met je keukenkraan is. Mijn ervaring tot nu toe met kraantjes aan de waterleiding is dat ze altijd lekken.
De laatste stap is het aandraaien van het kraantje en dan hopen dat er geen lek meer is. Ik heb het kraantje aangedraaid en hoop dat het lek nu echt weg is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten