We gaven de honden gisteravond een flinke kalkoenbout in de vorm van kalkoenvleugels te eten. Het zijn enorme stukken vlees, met grote botten erin. Al direct verschenen er bezorgde reacties van volgers op facebook. Kijk uit, het bot splintert met alle gevaren van dien.
Zeker, kalkoenbot splintert net zo als kippenbotjes. Het splijt dan in grove stukken bot met vlijmscherpe punten. Dat is niet zonder gevaar. Zeker als je hond het niet gewend is. In mijn onbevangenheid was ik ervan uitgegaan dat een stuk kalkoenvleugel wel kon. Binnen de Barf-groep is niet iedereen enthousiast. De botten van een volgroeide kalkoen zijn veel dikker waardoor de splinters een groter gevaar kunnen vormen.
Ik vond het een genot om naar te kijken. Elke hond gaat zo’n stuk vlees op een andere manier te lijf. Saartje kloof de hele kluif af en begon toen aan het bot. Teuntje werkte gewoon van boven naar beneden, dwars door het merg heen.
Het merg zag er indrukwekkend uit. Het had een donkere kleur en kwam vrij bij het opensplijten van het bot. Dit is het voedingsrijke deel voor de hond. Ze wisten de hele kluif naar binnen te werken. Al leverde het gelijk wat moeite voor ze op. Ze hadden er letterlijk een flinke kluif aan.
We hielden het goed in de gaten, maar hebben geen moeilijkheden gemerkt. Ze moeten wel ervaring hebben met het eten van rauw vlees. Beide dames waren bekaf na het verorberen van de buit. De rest van de avond hadden we geen kind meer aan ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten