24 september 2012

Het beeld van de hand

image
Het nieuwe beeld aan het Weerwater in Almere

Bij het Weerwater staat sinds vrijdag een beeld van een hand. Het kunstwerk beantwoordt precies waaraan kunst moet voldoen: het verrast en voelt tegelijk vertrouwd aan. Dat geldt zeker voor kunst die je buiten aantreft. Ik was er eerder die dag langs gehold. Toen was er nog niks. Die avond zag ik een tweet voorbijkomen van Kanteldenker. Het kunstwerk bij avondlicht.

Een leuk beeld, vond ik. De grote hand hield iets vast in de vorm van een schip. De vormen zagen er enthousiasmerend uit. Er hing positiviteit rond het beeld. Zelfs op deze avondfoto kwam het beeld overtuigend op mij over. Dat wilde ik zelf gaan zien. Ik was bijna gelijk op de fiets gestapt, maar wachtte tot de volgende dag.

image
Detail van het beeld aan het Weerwater

Ik ben gek op beelden in de openbare ruimte. Elk beeld zou in de openbare ruimte moeten staan. Je kunt er eindeloos naar kijken, mag zelf het gezichtspunt bepalen en kan het aanraken. Kunst aanraken is de meest directe manier om in contact te treden met een kunstwerk. Je voelt de energie van de kunstenaar. Je voelt het materiaal.

Zodoende fietste ik zaterdagochtend gelijk van de markt door naar het kunstwerk. Het lag nauwelijks buiten mijn fietsroute. En ik wilde die nieuweigheid weleens zien. Ik zag het. Het zonlicht scheen er mooi op.

Ik was verrast, maar het kunstwerk voelde gelijk vertrouwd aan. Alsof het er altijd had gestaan. Een rustgevend element. Een anker. Ik fotografeerde het van alle kanten met mijn mobieltje. Liet het licht er mooi op schijnen en genoot van de wisselwerking tussen kunst en ruimte.

image
Wisselwerking tussen het beeld en de ruimte

Een paar fietsers reden langs en zagen het beeld staan. ‘Wat mooi’, verzuchtte een vrouw. Het brons lichtte mooi op in deze zon. De zon mocht misschien op de herfststand staan, het liet het beeld van zijn zonnigste kant zien. Ik keek nog eens goed naar de vingers, de nagels en de vingerkootjes.

De boot die de hand vasthield en de werking van de schaduw op het beeld. De wind ruisde zachtjes door de bladeren van de platanen. Het voelde vertrouwd aan. Zo moet kunst zijn, dacht ik. Verrast en vertrouwd tegelijk.

Geen opmerkingen: