De algemene expositie valt een beetje in het niet bij de grote tentoonstellingen van Ans Markus, Rood en de enorme foto-expositie met werk van meer dan 25 Nederlandse fotografen. Wij kijken er niet zo erg naar. Voor ons trekt het werk van Ans Markus meer de aandacht. Ook de expositie rond de communistische tijd in Rusland, Rood, staat niet erg in onze belangstelling. Je moet je aandacht verdelen.
Van topstukken valt onmiddellijk het grote werk van Jan Cremer in het oog. Het is een gigantisch schilderij, waarbij ik Doris iets vertel over de bijzondere schildertechniek van Jan Cremer. Het is het schilderij waar Jan Cremer 1 miljoen gulden voor vroeg in 1961: La Guerre Japonaise. Het schilderij is nooit verkocht, tot De Fundatie het schilderij vorig jaar kocht.
Voor het schilderij demonstreer ik hoe Jan Cremer ruim 50 jaar geleden de verf rechtstreeks vanuit de pot op het doek smeet. Ook was hij in de weer met de verfbrander en met andere technieken om het schilderij relief te geven. Geen idee wat het moet voorstellen, al verwijst de rode bol in het meest linkse paneel, naar Japan en de zon.
De schilderijen van Lucebert vindt Doris erg mooi. In tegenstelling tot het werk van Cobra-genoot Karel Appel van wie iets verderop een schilderij hangt van zijn muze Machteld. De hoed op haar hoofd is best grappig, net als de cirkels die de rondingen verbeelden. De boomschors van Karel Appel die in het zaaltje hangt, herkennen we uit het Gemeentelijk museum in Den Haag. Hier lijkt hij op een eend die wegvliegt.
De schilderijen van Ans Markus blijven hangen in je gedachten. Je vergeet ze niet snel, zeker ook de combinaties van schilderijen van schilders die haar voorbeeld zijn. Ze weet haar stijl hier heel mooi tussen te plaatsen. Dat maakt het tot indrukwekkende getuigen van haar eigen schilderkunst.
Terwijl we even koffie drinken in de espresso-bar genieten we van het uitzicht over Zwolle. Recht voor ons de hoge muren en daken van de Grote of Michaelskerk, iets opzij de Onze Lieve Vrouwekerk met de toren die aan een peperbus doet denken. Een prachtig gezicht. Ook omdat de nieuwbouw van dit gebouw laat zien hoe mooi oud en nieuw met elkaar kunnen samensmelten.
De enorme bol op het 19e eeuwse pand, maken het gebouw extra opvallend, maar het lijkt geen moment het originele gebouw in de weg te staan. Iets wat ik wel heb met de badkuip die tegen het Stedelijk Museum in Amsterdam is aangebouwd. Een project dat ongeveer gelijktijdig met Museum De Fundatie gereed kwam.
We dwalen nog even lekker rond door het gebouw. Het heldere licht en de ruime indeling doet de drukte vergeten. De schilderijen komen prachtig tot hun recht in dit mooie museum. We genieten nog na als we buiten staan en een rondje wandelen door Zwolle, langs de huizen van letterkundigen als Rhijnvis Feith en Potgieter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten