We beginnen het zat te worden. De sluis zijn we overgestoken, onderaan de Knardijk. De lange rit over de dijk is indrukwekkend geweest. We kennen grote gedeeltes, maar nu hebben we hem helemaal afgereden.
Het laatste stukje: onder de Oostvaardersplassen door. De wilgenbossen hebben nog steeds iets van die Mangrovebossen die we een jaar eerder hier aantroffen na de zomerstorm. Nog een klein stuk. We pauzeren heel kort en zetten de voeten weer op de trappers.
Het wordt al aardig laat. Wat wel mooi is van de laatste etappe naar huis is dat je thuis je tent niet meer hoeft op te zetten. Je komt aan, pakt uit, maar kan daarna ook heerlijk op de bank neerploffen.
De lucht begint wel wat donkerder te worden. Het is hier mooi groen. Aan een kant van het fietspad staat een hoog hek waar we blijkbaar alleen maar doorheen mogen kijken. Al zie je meer als je erover heen kijkt. We hebben er aardig de sokken in.
Aan omrijden hebben we wat minder behoefte. We fietsen over de brede weg naar Almere. Geen gedoe om door het bos te fietsen over de kronkelige weg. Maar gewoon evenwijdig aan het kanaal, de vaart die dwars door Almere en Flevoland gaat.
Als we Almere Buiten in rijden, nemen we even pauze. Even op het bankje zitten uitpuffen. We laten ons vallen en genieten van het uitzicht. Onderwijl eten we een krentenbol. De bollen uit Raalte herinneren nog even aan de plaats waar we een dag eerder doorheen reden.
Hoe ver en hoe dichtbij het tegelijk is. Hoe anders het voelt dan wanneer je de afstand per auto aflegt. Op de fiets heb je het idee dat je op eigen kracht reist. Zonder hulp. Jij beïnvloedt je eigen reis.
We rijden langs de Rode Donders. Ik moet daar altijd terugdenken aan onze eerste fietsvakantie. De heenreis waar we over een hoge hobbel reden en waar Doris’ fietstas eraf vloog. Stoppen en de tassen beter verankeren. Blij dat het zo goed afliep. Sinds die tijd maak ik de tas altijd extra vast aan de bagagedrager als ik hem sluit.
De rit langs het spoor valt lastig. Het halve Spoorbaanpad ligt open. Er worden geluidsschermen aangelegd tegen het geluid van de voorbijrijdende treinen. In mijn ogen onzin. Een landend vliegtuig maakt net zoveel geluid als een voorbijrijdende trein. Het is een algemene hetze tegen de geluiden waar mensen niks mee hebben. De trein is er 1 van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten