Teckels en hernia’s. We hebben er nooit mee te maken gekregen. Tot dinsdag.
Het is dinsdagochtend. Een drukke dag wordt het vandaag. Snel de honden uitlaten, brood klaarmaken en de boel opstarten. Over een paar uur word ik in Oosterhout verwacht. Ik kom in het halletje. De honden krabbelen al tegen de bench. Ze slapen ’s nachts altijd in de bench. Schoenen aan. Dan doe ik het poortje open.
Teuntje stormt naar buiten, maar Saartje blijft enthousiast in de ingang staan. Ze komt er niet uit. Ik ga wat beter bekijken. Teun bemoeit zich er ook mee. Ik weet niet wat er aan de hand is, trek haar eruit en dan zie ik het. Haar hele achterlijf blijft op de grond liggen. Alleen op de voorpoten kan ze staan. Ze is verlamd van achteren.
Ik schrik me rot. Ga naar de trap en roep Inge. Ze is al wakker, ging nog wat liggen lezen in bed. Ze snelt naar beneden. Wat is er aan de hand! ‘Ja, hernia’, zegt ze bijna droog. Alles ligt helemaal stil. Wat moeten we doen? We weten even allebei geen raad. Eerst maar Teun uitlaten, dan probeert Inge om Saartje even in de tuin te laten plassen.
Als ik Teun vastmaak aan de riem, wil Saartje ook mee. Nee, dat gaat niet. Gewoontedieren. Ik vlieg naar buiten met Teun. Ook zij moet wennen aan de veranderde situatie. Ze trekt beduidend minder dan wanneer ik de 2 honden samen uitlaat. Ze is het niet gewend.
Bij terugkomst is er geen verbetering. Saartje moet maar in de bench gaan liggen. Ik til haar voorzichtig op. Ze moet poepen. Die gaat er vlak naast de bench uit, waarna ik haar in de kamerbench leg. Zo kan ze rustig liggen. Wat nu? We overleggen. Wat te doen bij een hernia. Als het een hernia is. Het kan ook iets ergers zijn.
Lees verder: Orthomanuele dierenarts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten