De schrijfster van Dagboek van een provincievrouw heeft vergaande schrijfambities. Regelmatig stuurt ze iets in voor het literaire tijdschrift. Ze slaagt er niet altijd in om iets te winnen. Tot haar grote ergenis. Zeker ook omdat er andere kapers op de kust zijn.
Het is maar moeilijk om het op te boxen tegen al die andere dames die het bovendien financieel veel minder zwaar lijken te hebben dan de schrijfster van het dagboek.
Vriendin Angela heeft eerder de wedstrijd gewonnen en als de dagboekschrijfster later een gedeelde plek krijgt, stuurt Angela de volgende reactie terug:
| Angela schrijft terug dat ze níét aan de wedstrijd heeft meegedaan, want ze vond het een infantiel onderwerp, maar dat ze de kruiswoordpuzzel binnen vijftien minuten had opgelost. (NB Deze laatste bewering is vrijwel zeker onnauwkeurig.) (49/50) |
Heerlijk, de onderkoelde toon waarmee de vertelster zichzelf en haar omgeving beschrijft. Het wekt op de lachspieren, want het is waanzinnig hoe de schijnheiligheid hier aan de kaak wordt gesteld. Het is alleen te vergelijken met een prachtige Britse commedieserie.
Daarmee is mij vrijwel meteen vanaf het begin duidelijk waar de inspiratie voor het dagboek van Bridget Jones vandaan komt: overduidelijk van dit boek uit de jaren 1930. De frisse Nederlandse vertaling van Anne Roetman doet de rest. Het is een meesterwerk.
E.M. Delafield: Dagboek van een provincievrouw. Vertaald uit het Engels door Anne Roetman. Oorspronkelijke titel: Diary of a provincial lady [1930]. Elburg: Uitgeverij Karmijn, 2016. ISBN: 978 9492 168 139. 174 pagina’s. Prijs: € 18,95..Bestel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten