Vooroordelen

In het derde deel van haar boek Honger gaat schrijfster Roxane Gay wat dieper in op de vooroordelen rond dikke mensen. Ze noemt de voortdurende aandacht voor overgewicht, als epidemie en grootste doodsoorzaak die jaarlijks vele miljarden kost.

Ze zien alleen je lichaam, niets anders, en dat lichaam moet maar eens heel gauw kleiner worden. (110)

Roxane Gay geeft aan dat ze niet zo’n hekel heeft aan haar lichaam als dat de maatschappij zou willen, maar ze krijgt vanzelfsprekend wel een tik van de oordelende maatschappij mee. Daarmee is Honger een persoonlijk verhaal.

In haar boek volgt ze het verhaal van haar lichaam van zorgeloos meisje tot degene die ze nu geworden is. En ze duidt de oorzaak van haar situatie. Ze is veranderd in iemand die lijdt aan morbide obesitas en uiteindelijk aan superobesitas.

Ik zat gevangen in mijn lichaam, dat ik weliswaar gecreëerd had, maar amper herkende of begreep. Ik voelde me ellendig, maar ik was wel veilig. (26)

Een lichaam dat zo is geworden omdat ze gebroken is door een jongens. Gebroken voor het leven. Zo’n aanslag op haar lichaam kon ze niet dorstaan, wist ze. Daarom redde ze zichzelf door te eten. Dan zou haar afstotelijke lichaam de mannen wel op afstand houden.

Daarbij drukt de maatschappij ook bij Roxane zwaar op haar schouders. Er is niet aan te ontkomen. Zou ze zelf niet met haar gewicht zitten, dan doet de samenleving dat wel. Gevat in een BMI, body mass index.

BMI is een begrip dat zo technisch en onmenslievend klinkt dat ik deze maatstaf graag in de wind sla. Toch is het een term en een maatstaf die de medische wereld helpt om een zekere orde te brengen in ordeloze lichamen. (16)

Zo zweeft het verhaal van Roxane Gay tussen het verhaal van de oorzaak van haar dikte, de groepsverkrachting op 12-jarige leeftijd. Ze was vanaf dat moment geen kind meer en is getekend voor haar leven.

Haar oplossing eten, brengt haar in een andere problematiek. Die van een samenleving die iets van haar lichaam vindt. Een lichaam dat haarzelf en de maatschappij in de weg zit. Waar een oordeel in meeklinkt, terwijl het niet altijd zo hoeft te zijn.

Bovenal is Honger kwetsbaarheid. De verteller stelt zich kwetsbaar op door dit voor haar moeilijkste boek op te stellen. Sterker nog, door te schrijven over haar lichaam, laat ze zichzelf zien. Open en bloot. Inclusief de walging door de maatschappij en de zoektocht naar zichzelf. Geluk zit niet in BMI, maar of ze zich prettig voelt in haar lichaam.

Een indrukwekkend verhaal van een vrouw die worstelt met haar gewicht en met haar verleden. Het heeft ook veel moois gebracht. Ze beschikt over een veerkrachtig lichaam, dat haar tot hier heeft gebracht en zeker verder zal brengen.

Roxane Gay: Honger, De geschiedenis van mijn lichaam. Oorspronkelijke titel: Hunger. A Memoir of (My) Body. Vertaald door Lette Vos. Amsterdam: De bezige bij, 2017. ISBN: 978 90 234 7461 6. Prijs: € 19,99. 268 pagina’s.Bestel