Weggegooid geld, dat noemt het gros van de Almeerse politiek het voorstel van GroenLinks om eenzame doden bij hun laatste tocht door een dichter te laten vergezellen. Een vandaag had het bericht opgevangen uit de notulen van de Almeerse gemeenteraad en besteedde er vandaag een item aan.
'Niemand hoort het, dus wat heb je eraan,' redeneerde een politicus. Het ging hem niet eens om het geld, maar geld voor iets waar niemand iets aan heeft, ging hem echt te ver. De betreffende CDA'er beseft waarschijnlijk niet dat het bloemetje bij de uitvaart van de eenzame, ook door niemand wordt gezien. De vier dragers ziet ook niemand, de kist kan net zo goed op een karretje naar het betreffende perkje worden gereden. Zo kan de uitvaartleider het best in zijn eentje af, hij rommelt wat met een hijskraantje en loopt gelijk weer door naar de volgende klus.
De enkele eenzame doden die in een stad jaarlijks worden begraven, zonder familie, zonder vrienden. Er is alleen de kist en het uitvaartpersoneel. Er wordt een stuk muziek gedraaid dan wordt de kist begraven. Een schrijnender beeld van eenzaamheid bestaat bijna niet.
Ik kocht en las in januari het boek De eenzame uitvaart van de dichter F. Starik. Daar werd ik getroffen door de verhalen over de doden. Ik las over eenzamen die enige dagen dood in huis lagen en dan een begrafenis kregen waar niemand kwam. De zwervers die iedereen kende, maar bij wie niemand op de begrafenis was. Hoe mooi het is om daar een gedicht te lezen voor de dode alleen. Als het dan regent, is het nog mooier.
De Almeerse politici laten een prachtige kans verschieten. De doden genieten eer en zeker de eenzame doden. Het gedicht toont respect aan de dode en aan de dood, maar vooral ook aan de eenzaamheid. Voor hoeveel mensen wordt bij leven een gedicht geschreven. De eenzame krijgt er eentje bij zijn uitvaart.
De driehonderd euro die de dichters krijgen voor het gedicht bij een eenzame uitvaart, is niet makkelijk verdiend. Je moet er veel voor doen. De gedichten die in De eenzame uitvaart staan, bevatten het leven, de liefde en de dood. Het gaat verder dan:
Dag onbekende met uw lach,
die lag en nu ligt
Ik daag de Almeerse stadsdichter uit om samen met mij en acht andere Almeerse dichters de eerste tien eenzame doden te begraven. Ieder een gedicht voor de eenzame mens, die daar ligt. Als de gemeenteraadsleden dan ook in wisseldienst komen, zijn zijn net zo overtuigd van het nut als ik en de fractie van GroenLinks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten