Een breed stuur, een even brede bagagedrager, paars, eendekroos en een stuk riet. De fiets die iemand vanmiddag tegen de heg voor ons huis zette was overduidelijk een moederfiets. Opgevist uit de gracht. Volgens Inge een eerste editie van Sparta's moederfiets.
Ik hing afgelopen week al een paar keer over de leuning van de brug en zag een fietsbel glinsteren in het troebele water van de gracht. Ik wees Doris op mijn ontdekking. Ze zei ja, maar zag hem niet.
Vanmiddag bij het terugkomen van de wandeling leunde hij tegen de heg. Ik vreesde dat het ding daar de komende weken zou staan, tot ik aan het begin van de avond de gordijnen opende. De zon was weg, zodat de gordijnen de warmte niet meer hoefden tegen te houden. Ik zag een jongen met de fiets weglopen. Gelukkig, dacht ik, dat ding staat niet een paar weken in ons zicht.
Tot ik net uit het raam van mijn studeerkamer keek en zag dat het ding nu tien meter verderop staat. Uit het zicht van de woonkamer en in het zicht van de buurman.
Benieuwd wie de volgende is die het ding meeneemt en tien meter verderop zet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten