Ik loop met Doris en Sientje een snel uitlaatrondje. We hangen over de brugleuning en ik staar in naar een gezonken fiets. Het water maakt een nostalgische foto van de fiets. Zeker nu de avondzon het troebele water een gouden randje geeft. 'Kijk, een fiets', zeg ik tegen Doris. Ze ziet het: 'Ja, onder water.' 'Een onderwaterfiets', bevestig ik.
Als we een brug verder weer over de leuning hangen, zie ik de vermeende moederfiets liggen. De zon laat wat meer zien van de fiets, die in de verste verte niet op een moederfiets lijkt. 'Kijk, een onderwaterfiets', roept Doris. Eindelijk ziet ze de fiets liggen.
We lopen langs het huis en de heg. De moederfiets die hier gisteren stond is weg. Zou hij door iemand weer op zijn oude plekje zijn gegooid?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten