Harmoniumzolder

Nadat ik vanmorgen de Leonhardt in elkaar had geschroefd en in bespeelbare staat had gekregen, sloeg de overmoed toe. Ik wilde het pedaalharmonium, dat mij veel krapte in de studeerkamer bezorgt, ook op de open zolder zetten.
Het instrument is 85 centimeter breed en de deuropening is 80 centimeter op het smalste stuk. Het irriteerde mij dat het instrument nu uit elkaar gehaald moest worden om het onder het schuine dak te zetten.
Vannacht ergens tussen twee dromen in, bekroop mij het idee om de essentiële plank voor weg te schroeven. Er was een halve centimeter speling had ik vanmiddag in wakkere staat gemeten. Om ruimte te winnen haalde ik de deur uit de sponning en begon met de gok.
Ik trok het zware ding voor mij uit en met wrikken en wegen had ik hem er voor de helft uit. De helft van de missie was geslaagd. Nu klom ik over het instrument de kamer uit om aan de andere kant het instrument weer schuin in de deuropening te trekken.
En ja hoor, daar stond het te grote instrument op de vliering. Ik duwde hem wat verder, schroefde de drie dingen weer vast en begon aan een kleintje van Bach.
Zie hier het resultaat:

Achteraan de Leonhardt, voor het ouderwetse trapwerk.

Verstopt tussen de kasten.

Met de crocks aan Sweelinck.

Als je de trap op komt, zie je dit.

Harmoniums op een rijtje.

Hoewel niet foutloos gespeeld wordt, een klankimpressie:

Worps psalm 100 op de Leonhardt, volle werk.

Sweelinck ' Nun freut euch, liebe Christen gemein' op het pedaalharmonium.