De laatste dag zonneschijn beloofde de weerman gisteren. Een mooiere hardloopdag kan een mens zich niet wensen. Vandaag heb ik De 30 van Almere onder mijn voeten laten gaan. Een hele afstand en tegelijk ook weer niet.
Hardlopen en roken hebben misschien wel meer overeenkomsten dan verschillen. Het is allebei verslavend en als je er eenmaal hebt toegegeven, kom je er heel moeilijk van af. Het verschil is dat iedereen het ene gezond vindt en het andere ongezond. Of hardlopen echt gezond is, betwijfel ik. Een blessuregevoeliger sport bestaat er niet. De echt hardnekkige blessures mij gelukkig nog voorbij gelopen.
Wat bij de dertig opviel, was het enorme verschil in uitrusting. Je kunt met goedkope gympies en een floddershirt al hardlopen. Naast deze flodders lopen mensen volledig toegerust met de nieuwste schok- en dempwerende schoenen. Ze dragen halsters om de bovenarm waarin een compleet meetstation wordt vervoerd. Alles houdt dit ingenieus apparaat bij, van hartslag tot zuurstofopname en verzuringsgraad van de spieren.
Ik dwarrel een beetje tussen de flodder en de compleet toegeruste hardloper. Voor mij geen dure toestanden, maar wel een redelijke schoen en een eenvoudig shirt. Heel bewust, draag ik geen meetapparatuur. Ik probeer naar mijn eigen lichaam te luisteren, dat is al moeilijk genoeg. Het is dan best leuk om gedurende de loop langzaam maar zeker de toegeruste hardlopers met al die dure apparatuur in te halen. Ze hijgen als een oude stoomlocomotief. Dat horen ze niet door alle bliebjes van hun apparatuur heen. De Ipod staat hoog opgeschroefd, zodat ze niet worden afgeleid.
Wel leuk om een keer dertig kilometer te hollen. De tijd van 2 uur en 47 minuten valt mij ook niet tegen. Het kan sneller en het kan verder. Dat laat deze 30 van Almere mij zien. Daarbij werd ik getrakteerd op een heerlijk zonnetje en zacht briesje. Meer kan een oude roker zich niet wensen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten