Ze vliegen wel en ze vliegen niet. Gisteren een item op het NOS-journaal over een op afstand bestuurbaar vliegtuig van de Amerikanen. Het ding vliegt en de mensen die de apparatuur bedienen voelen zich piloot, terwijl ze met beide voeten op de grond staan.
Een grondpiloot vloog met het toestel over Irak, vertelde hij. Hij zag door de camera's een jongetje van zeven zwaaien naar het toestel. We zwaaiden toen terug door met de vleugels heen en weer te gaan, vervolgde de grondpiloot.
Ik dacht gelijk aan de scène in A Bridge too Far van een jongen die fietst over de Ginkelse hei en een Engels vliegtuig over ziet vliegen. Hij zwaait en dan 'zwaait' het vliegtuig terug door met de vleugels heen en weer te gaan. Op dat moment kijkt hij in de loop van een Duitse tank.
Voor mij een scène die de hele film dekt. De bevrijder is in zicht, maar de vijand is er nog. Zou het Iraakse jongetje ook met die intentie gezwaaid hebben naar het radiografisch bestuurbare vliegtuig?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten