Ze liggen zo schattigaaibaar knuffelbaar koopwaar
gestrengeld in een drie-eenheid
alsof klein zijn ze tot God verheft
De adem drukt het raam
vies en ligt er in een paar tientjes
zachte vacht dat op een baasje wacht
ze verkopen zichzelf zo lief
Maar in die schattigheidschuilt een grote hond
die op straat poept een zachte
drol en die achter je holt bij het rennen
Geen aardige blik of liefkozingschuilt in de ouderdom
binnen een jaar is alles weg
waar je nu zo voor valt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten