Frits Spits is boos, Bassie's vaderschap is een commercial en iemand die letters achter elkaar schrijft, noemt zich een dichter. Teleurstelling, verdriet en misschien ook een toefje vertier. We worden gewoon besodemieterd en noemen dat kunst.
Wat is een gedicht vroeg ik mij gisteren af bij De wereld draait door. De lolbroek Nico Dijkshoorn noemt zijn imitaties van Louis van Gaal een gedicht. Of de oproep om mee te doen met de buurtbarbecue, er zit voor Dijkshoorn allemaal poëzie in.
Het is soms best grappig wat hij uitkraamt, maar ik noem dat geen gedicht. Het is eerder een losse flodder die uitgeschreven is. Een item van Dit was het nieuws, alleen is hier geen actualiteit die de oorzaak is van de grap.
Het valt in het rijtje van de televisiepresentator die even een halfjaar werkeloos is en dan maar een boek schrijft, het fotomodel dat denkt dat een zooitje columns gebundeld een roman is en de zanger die denkt dat een lang liedje een verhaal is.
Ik pleit hier niet voor de dichter en de romancier die vanuit de ivoren toren zijn verhaal bedenkt. Ik roep op voor de fantasie en het verzonnen kunstwerk, dat ik in al die lege boeken mis. De lolbroeken mogen zeker boeken schrijven, maar plak daar niet het woord gedicht op. Dat toont een gebrek aan respect, voor schoonheid, liefde en leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten