Nadeel van wonen in Almere: je moet altijd weer door die polder. De lange dijkweg van Almere naar Zeewolde bijvoorbeeld. Daarover fietsen wij aan het begin van onze fietsvakantie. De dreiging van een flinke regenbui rijdt met ons mee. Ik voel af en toe een spatje, maar de wind zit in onze rug. Dat is waanzinnig lekker.
De rij windmolens is oneindig. Elke keer weer een nieuwe molen. Aan de overkant glijdt de woontoren van Amersfoort traag achter de bomen. De hijskranen die aan de dijk werken, halen de toren langzaam in. Terwijl wij ze steeds verder achter ons laten. We fietsen in de richting van Spakenburg, zien het vissersdorp liggen aan de andere kant.
Voorbij de Eemhof, knikken we het hoekje om en zien hier niets meer van het water. We rijden door de onmeetbare bossen langs het Eemmeer. Uitdagend glimmen mij de verse bramen toe aan de linkerkant. Nog even doorzetten voordat de zon doorbreekt als we bij Nijkerk oversteken.
De polder blijft iets om af te zien. Terug zullen we over de Knardijk naar huis gaan. Een lang eind kaarsrechte dijk dwars door de Flevopolder. Ook dan hebben we de wind, vanuit het zuidoosten, in de rug. Dubbel geluk, want vaker treft je de draaiende wind. Deze bezorgt je op de heen én de terugreis een flinke tegenwind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten