Een sprookje heeft vaak een moraal. Het idee is dat sprookjes een boodschap vertellen. Roodkapje kun je reduceren tot de waarschuwing dat kinderen vooral naar hun ouders moeten luisteren! Als ze niet van het pad af mogen, moeten ze niet van het pad. Als ze het wel doen, loopt het verkeerd af.
Afgelopen zaterdag werd een verfilming van het sprookje Hans en Grietje uitgezonden op televisie. We keken er met het hele gezin naar. De vader en stiefmoeder laten hun 2 kinderen achter in het bos. Er is geen geld meer en de kinderen worden aan hun lot overgelaten.
Wat is de moraal van dit verhaal? Laat je kinderen nooit alleen achter in het bos? Als je het sprookje goed leest, kun je dat betwijfelen. De kinderen redden zichzelf wonderwel. Vooral Grietje weet zich kranig te weren tegen de boze heks. Ze schakelt het kwaad zelfs uit door de heks in de hete oven te duwen. Dan komen de 2 kinderen zelfs thuis met goud en parels. Als je het zo bekijkt, is de moraal van dit sprookje voor ouders: laat je kinderen achter in het bos, dan komen ze rijk weer thuis.
Gelukkig kun je het ook anders lezen. Net als Roodkapje toont dit sprookje dat je niet zomaar iedereen moet vertrouwen. Iemand die aardig lijkt, hoeft niet aardig te zijn. Neem niet zomaar alles van iedereen aan kinderen!
Overigens kun je nog veel dieper gaan in het achterhalen van de betekenis van sprookjes. Je kunt er zelfs een studie aan wijden. Soms zit daar best iets in. In het verhaal van Roodkapje kun je weg van een meisje naar de volwassenheid zien. Of een hele natuurmythe waarin de zon (roodkapje) geweerd wordt door de winter (de wolf). Of een symbolische weg door het leven.
Soms een beetje ver gezocht. Maar vaak heeft die interpretatie wel wat. Sprookjes zijn meer dan zomaar verhaaltjes. Er zit dikwijls een dubbele bodem in. Dat maakt veel sprookjes zo boeiend. Je kunt ze eindeloos herhalen en er steeds weer iets anders uithalen. Het ligt eraan welke betekenis je zelf aan het verhaal geeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten