Kasteel Amerongen en het verhaal van de bewoners Godard Adriaan van Reede met zijn vrouw Margaretha Turnor ging voor mij echt leven na het lezen van het boek over het rampjaar 1672. Het vertelt over de diplomaat Godard die in eerste instantie probeert het noodlot af te wenden.
Het dramatische verhaal van het kasteel, komt later als Margaretha gevlucht is naar het veilige Amsterdam. De Fransen bezetten het kasteel en eisen een geldsom op. Als ze niet betaalt, dan gaat het kasteel in vlammen op. Ze is ten einde raad.
Het kasteel dat er nu staat is oogstrelend en ergens ben ik de Fransen dankbaar. Het gebouw dat nu tussen Amerongen en de Rijn in ligt, is strak en evenwichtig vormgegeven. Een gebouw om vaker heen te gaan. Het ligt mooi, zeker in de zomermaanden als de pruimen, kersen, appels en peren aan de bomen rijpen. De tuinen om het kasteel zijn heerlijk om door te wandelen.
Naast de Galerij op de eerste verdieping was ik ook getroffen door de bibliotheek op de beletage. Hier staat een mooie boekenkast tegen de wand, met imposante boeken erin. Ze bieden goede stof voor gespreksonderwerpen aan. In de grote fauteuils bij de kachel kun je er dan tot ’s avonds laat over discussiëren.
In de kleine bibliotheek, misschien nog wel charmanter, staat een schattig bureautje. De plek waar Godard Adriaan van Reede zijn deftige documenten schreef. Het is niet de plek waaraan hij of zijn vrouw de brieven schreven aan elkaar tijdens zijn verblijf in Duitsland en als zij van Amerongen naar Amsterdam vlucht. Die meubels zijn immers verloren gegaan bij de brand in 1673.
Het was daarom erg jammer dat de museumwinkel bij onze terugkomst bij de ingang al gesloten was. Ik had graag de brievenbundel gekocht van deze twee bijzondere achttiende-eeuwers. Net als het boekje over het kasteel zelf met allerlei interessante wetenswaardigheden.
Het dwingt me bijna om weer snel terug te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten