Veel Nederlandse speelfilms uit de jaren ’70 en ’80 moesten bloot bevatten. Ook de literatuur ontkwam er niet aan. Zo zijn er veel romans die als een noodzakelijk kwaad bepaalde erotische beschrijvingen in zich hebben. Niet dat het mij bepaald opwindt.
Het haalt mij eerder uit het verhaal, dan dat het een boek mooier maakt. Ik tref het zelden echt functioneel aan. Net als dat personages moeten eten en drinken, zo moeten ze ook hun natje en droogje hebben op seksueel gebied.
Turks fruit
De boek en de film Turks fruit van Jan Wolkers behoren tot een grote uitzondering. Al moet ik zeggen dat film en boek bijna niet meer los van elkaar te maken zijn. Als je het boek leest, denk je aan de film en als je de film ziet, denk je aan het boek.
Waar het verhaal faalt, een erotisch verhaal neigt snel de pornografische kant op, daar lijkt de poëzie de ultieme uitlaatklep. Jammergenoeg is er niet zoveel erotische poëzie. Deze dichtvorm herbergt opwindend en mooi ineen. Het wordt zelden plat en behoudt zijn kracht in de mooie beschrijvingen.
Carlos Drummond de Andrade
De dichter Carlos Drummond de Andrade is misschien wel de dichter die erotiek, liefde en porno mooi weet te combineren. Zonder ergens plat te worden. Bovendien slaat het op alle vrouwen, mannen en vormen van liefde. Hij weet in universele bewoordingen de liefde te vatten.
In het boek De liefde, natuurlijk heeft August Willemsen de erotische poëzie van deze Latijns-Amerikaanse dichter heel mooi vertaald. Carlos Drummond de Andrade schreef deze gedichten op hoge leeftijd, maar weet in de beelden die hij oproept, herinnering en fantasie samen te brengen.
Het laat je niet los als je dit sonnet leest:
| Aan ’t vrouwenlichaam is het dit albast -de billen- dat ik nog het meest begeer. Daarnaar mijn diepste smachten, want hoe meer ik ernaar kijk, hoe meer ik het betast.En mijn begeerte groeit als ik mij wond aan scherpe nagels, waarin ik het waaien der planeten in hun machtig draaien voel… En wanneer dan de hand, gerond,die ronding voelt-de hand die het genot gelijk een lens verheldert en vergroot, of als mijn dorst gelest is en ik tot mijzelf kom, mij herstel, hervind, ziehier: |
Poëzie die opwindt en je gelijk bij de kladden grijpt.
Carlos Drummond de Andrade: De liefde, natuurlijk. Vertaald en van een nawoord voorzien door August Willemsen. Amsterdam, Antwerpen: Uitgeverij De Arbeiderspers, 1992. 128 pagina’s. ISBN: 90 295 1386 1.
#50books
Dit is het antwoord op vraag 28 van het blogproject #50books. #50books is een initiatief vanPeter Pellenaars. Martha Pelkman heeft in 2014 het stokje overgenomen. Bekijk mijn andere bijdrages voor dit bijzondere boekenblogproject.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten