Bij de bloggersleesclub Een perfecte dag voor literatuur lezen we op 30 mei het debuut van Basje Bender: Brussel. Het boek vertelt over de fascinatie van de ik-verteller en hoofdpersoon Elvira voor Brussel.
In de roman komt een trits aan personen uit deze stad voorbij. Elk met een eigen verhaal, vormen ze het grote verhaal van de roman. Als Elvira op een bankje zit te wachten bij de metrohalte Montgomery, haalt ze haar opschrijfboekje tevoorschijn:
| Dat boekje heb ik meestal bij me, voor het geval er toevallig een goed idee komt of voor als ongemakkelijk ben en iets te doen wil hebben, zoals nu. Het is een gewoon opschrijfboekje. Ik heb er al een aantal gehad, steeds verschillend maar nooit een Moleskine. Ik heb niet de illusie dat mijn ideeën beter worden als ze in een duur boekje staan. De boekjes gaan gemiddeld een halfjaar mee. (104) |
Het toeval wil dat in in Brieven uit Genua Ilja Leonard Pfeijffer uitvoerig stilstaat bij de boekjes van het merk Moleskine. De schrijver uit Genua zweert juist bij deze boekjes en beweert het volgende over zijn verzameling van ongelinieerde boekjes:
| Als ik echt beroemd zou zijn, zou die collectie de natte droom zijn van elke verzamelaar en elke literatuurwetenschapper. (601) |
Het noemen van het merk lijkt niet alleen de waarde van het boekje te willen vertegenwoordigen, maar ook de waarde voor de lezer. Juist Basje Bender koketteert met het pronken met een merk. Een opschrijfboekje is een opschrijfboekje. De prijs bepaalt niet of wat er staat beter of slechter is.
De opmerking komt voor mij als geroepen. Juist omdat ik mij afvraag hoe het zit bij iets als een opschrijfboekje. Zou de waarde van het boekje echt geen invloed hebben op de inhoud. Ik geloof het niet, maar ik denk dat het een self fulfilling prophecy is.
In geval van Ilja Leonard Pfeijffer zou een ander merk de doodsteek voor zijn schrijfwerk zijn. Bij Basje Bender juist andersom. Het maar wat gelooft. Dat het invloed heeft, is zeker. Alleen ligt het niet bij het boekje, maar degene die de pen of het potlood vasthoudt om in het boekje te schrijven.
Notities bij het lezen
Maar schrijvers zijn niet de enige die notities maken. Ze melden geregeld hoe en wanneer zij notities maken voor het boek dat je in handen hebt. Interessant natuurlijk voor de lezer, maar schrijvers lijken zich nooit af te vragen wat de lezer doet. Want sommige lezer maken ook notities bij het lezen. Zeker doen boekenbloggers dat.
Ik hou eigenlijk altijd wel een potloodje bij de hand om notities te maken van het boek dat ik lees. Ik doe dat altijd op een los blaadje dat ik eveneens als bladwijzer gebruik. Het worden trefwoorden waarachter ik een paginanummer zet. Heel soms komt er op de betreffende pagina een streepje in de kantlijn.
Gedachten erbij houden
Zo probeer ik mijn gedachten bij het verhaal te houden en te zorgen dat ik later als ik erover schrijf, makkelijk voorbeelden erbij kan pakken.
Dat brengt mij bij de boekenvraag:
Maak jij notities bij het lezen en hoe doe je dat?
Ik ben heel benieuwd naar jullie antwoorden.
Blog mee over #50boeken
Schrijf een blog over de vraag van vandaag en laat hieronder in de reactie een linkje naar je site staan. Heb je zelf een idee voor een vraag? Ze zijn van harte welkom. Mail gerust een vraag of stel hem in via het contactformulier.
#50books
De leesvraag #50books is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Vanaf de eerste vraag doe ik regelmatig mee. Naar overzicht van alle vragen.
Basje Bender: Brussel. Roman. Amsterdam: Meulenhoff, 2015. ISBN: 978 90 290 9029 2. 208 pagina’s. Prijs: € 18,99. Bestel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten