Ik nam gisteren Doris even mee naar mijn werk omdat ik iets moest ophalen. Ze is al eens een keer geweest, maar dat zal vorig jaar in november geweest zijn. Ze herkende mijn bureau onmiddelijk want ze liep er recht op af.
Ze speelde even met de ventilator die ze 'grote molen' noemde vanwege de vier propellors die eraan zitten. Ze wees naar de lege plek achter mijn bureau. 'Doos weg?' vroeg ze. Ik moest even denken en besefte even later dat we daar een oud-papierdoos hadden staan.
Ik wees naar het lege bureau'tje iets verderop. 'Hij staat daar', vertelde ik erbij. Ze hief haar handen in de hoogte en riep 'hoera'.
Ik vertelde het thuis en Inge herinnerde zich dat Doris de vorige keer in de doos was gaan zitten Ze speelde bootje en toen ik wat dieper nadacht kwam het bij mij ook boven. Dat ik achter de doos aanrende om het bootje te laten varen.
De jongste herinnert zich meer dan de ouders. Ik kan ontzettend veel van mijn dochter leren. Zoals met een onbevangen blik de wereld inkijken en mij dat later herinneren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten