Ik liep langs de tijden
dat het nog niet
gebeurd was en voelde
geen last van mijn schouders
Ze vielen traag naar de bodem
vochten dat het een lieve
lust was maar ademden
luchtig en ontspannen
Ik wist dat ik droomde
en liet alles gewoon gebeuren
van voren af aan volgde
de herinnering het draaiboek
Toen de klap viel
deed ik snel mijn
ogen dicht en speelde
of ik er niet bij was
Pas toen ik mijn ogen
opende zag ik de dag
mij begroeten ik vroeg
waarom ik er niets tegen gedaan had
Geen opmerkingen:
Een reactie posten