De herfst begon en de tomatenplant in de tuin kreeg vruchten. Te laat om nog te rijpen in de zon. De temperatuur was te laag om ze op natuurlijke wijze rood te krijgen. Daarom knipten we het trosje af en legden het op een schaaltje in de vensterbank.
De ervaring vorig jaar met het rijpen van de tomaten was niet zo positief. Het kleine tomaatje dat kwam, smaakte ontzettend melig. De tros tomaten van dit jaar bleef uit angst voor tegenvallers groen. Hoogstens bespeurden we dat de bleekgroene kleur van eerst misschien iets donkerder werd. Maar van rode tomaat was in de verste verte geen sprake.
Tot ze ineens verkleurden. Het begon met de grootste. Hij kreeg geleidelijk de kleur van een rijpe tomaat. Tot hij zondag ons met een gezond rode blos aankeek. Wat een kleur. Het beloofde veel goeds.
Omdat het de kweek van Doris is – zij heeft immers de zaadjes in de tuin geplant – mocht zij de tomaat aansnijden. Eerlijk deelde ze de vrucht. Zo proefde ik een frisse tomaat die beduidend beter smaakte dan het melige ding van vorig jaar. En het belooft nog wat te worden. Er liggen al meer rijpe tomaatjes op het schaaltje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten